"ฮีตหนึ่งนั้นพอแต่เดือนยี่ได้ล้ำล่วงมาเถิง
ให้พากันหาฟืนสู่คนโฮมไว้
อย่าได้ไลคองนี้มนสิสูญเสียเปล่า
ข้าวและของหมู่นั้นมันสิหายเสี่ยงบ่ยัง
จงให้ฟังคองนี้แนวกลอนเฮาบอก
อย่าเอาใจออกแท้เข็นฮ้ายสิแล่นเถิง เจ้าเอย"

"ฮีตหนึ่งนั้นพอเถิงเดือนสี่ให้เก็บดอกบุปผา
หามาลาดวงหอมสู่คนเก็บไว้
อย่าไลคองนี้เสียศรีสูญเปล่า
หาเอาตากแดดไว้ใทแท้สู่คนแท้ดาย
อย่าไลหนีเว้นแนวคองตั้งแต่เก่า
ไฟทั้งหลายสิแล่นเข้าเผาบ้านสิเสื่อมสูญ
ให้ฝูงชาวเฮาแท้อย่าไลคองตั้งแต่ก่อน
มันสิหมองหม่นเศร้าเมืองบ้านสิทุกข์จน แท้แหล่ว"

"ฮีตหนึ่งนั้นพอเถิงเดือนหกแล้ว
ให้นำน้ำวารีสรงโสดฮดพระพุทธรูปเหนือใต้สู่ภาย
อย่าได้ละเบียงบ้ายปัดเป่าหายหยุด
มันสิเสียศรีต่ำไปเมื่อหน้า
จงพากันทำแท้แนงคองฮีตเก่า
เอาบุญไปเรื่อง ๆ ไปหน้าอย่าถอย"

"ฮีตหนึ่งนั้นพอเถิงเดือนแปดได้ล้ำล่วงมาเถิง
ฝูงหมู่สังโฆคุณ เจ้าวัสสาจำจ้อย
ทำตามฮอยของเจ้าพระโคดมทำก่อน
บ่ทะลอนเลิกม้างทำแท้สู่ภาย
แล้วจึงพากันฝ้ายหาของไปทานทอด
ทำทานไปอย่าได้ครั้านเอาไว้หมู่บุญ
สิเป็นของหนุนเจ้าไปเทิงอากาศ
สู่สวรรค์บ่ฮ้อนด้วยบุญนี้ส่งไป
เพิ่นจึงตรัสบอกไว้ฮีตเก่าคองหลัง
ฟังให้ดีมันคักคักอย่าไลเดอเจ้า
จงให้พากันเข้าทำทานตักบาตร
อย่าขาดได้ไปแท้สู่คน
โอกาสนี้เพิ่นให้เที่ยวซอกค้น ขุดก่นขุมบุญ
เอาทุนไปภายหลังเมื่อตายไปแล้ว
ฝูงหมู่วิบากเว้นบ่มีว่าสิมาพาน
เนาว์วิมานแสนสุขทุกข์หายบ่มาใกล้"

"พอเถิงเดือนสิบแล้วทายกทอดอวยทาน
ข้าวสากน้ำไปให้สังโฆทานทอด
พากันหวังยอดแก้วนิพพานพุ้นอยู่สูง
ฝูงหมู่ลุงอาวป้าคณาเมืองน้อมส่ง
ศรัทธาลงทอดไว้ทานให้แผ่ไป
อุทิศให้ฝูงเปรตเปตู
พากันโมทนานำสู่คนจนเกลี้ยง"

"เดือนสิบสองมาแล้วลมวอยหนาวสั่น
เดือนนี้หนาวสะบั้นบ่คือแท้แต่หลัง
ในเดือนนี้ที่เพิ่นว่าให้ลงทอดพายเฮีือ
ซ่วงกันบูซาฝูงนาโคนาคเนาว์ในพื้น
ซื่อว่าอสุภะนาโคเนาว์ในพื้นแผ่น
สิบห้าสกุลบอกไว้บูซาให้ส่งสการ"