คำประพันธ์บทนี้ของสุนทรภู่
แสดงอารมณ์และความรู้สึกสลดใจกับซากปรักหักพังของปราสาทราชวัง
และความรักในชาติบ้านเมือง ท่านใช้ภาษาแสดงภาพพจน์ได้ชัดเจน
จากประวัติสุนทรภู่เกิดภายหลังการเสียกรุงศรีอยุธยาไปแล้ว 19
ปี แต่เหตุการณ์และระยะเวลาไม่ได้ห่างกันมาก เหตุการณ์เสียกรุงครั้งนั้นคงสะเทือนใจคนทั้งประเทศให้ยากจะลืมเลือนได้
กรุงเก่าในปัจจุบันมีภาพไม่แตกต่างไปจากที่สุนทรภู่บรรยายไว้ซากเจดีย์
วัด และพระราชวังเก่าที่ถูกพม่าทำลายคงเตือนสติให้คนไทย มีความรักความสามัคคีที่จะปกป้องรักษาชาติไทยไว้
คลองปทุมเป็นคลองเมืองเก่าออกทางหัวแหลมเป็นคลองตัดรอนกรุงศรีอยุธยา
|