มาตรการในการตรวจสอบสำหรับลูกวอลเล่ย์

( Volley Checkpoints )

1. ความเข้าใจที่ผิดในการตีลูกวอลเล่ย์ ( Misconception )

                คำพูดที่นำไปใช้ในการเล่นลูกวอลเล่ย์ ที่ทำให้นักเทนนิสเข้าใจผิดกันได้โดยง่าย เช่นการชกลูกวอลเล่ย์ ( Punching the Volley ) หรือการตีลูกบอลให้หน้าตัวมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

                การชกลูกวอลเล่ย์ นั้นจะทำให้ผู้เล่นเหยียดแขนตึง โดยเฉพาะการตีในด้านโฟร์แฮนด์ จะถือว่าเป็นท่าอันตรายที่มีโอกาสทำให้เกิด การบาดเจ็บได้สูง เพราะบริเวณปะทะบอลในด้านโฟร์แฮนด์นี้จะมีระยะทางประมาณ 6-10 นิ้วเท่านั้น ท่าทางที่ถูกต้องจึงควรจะเป็นดังนี้คือ ท่าเตรียม เริ่มการตีด้วยข้อศอกที่งอและจบสิ้นการตีด้วยข้อศอกที่งออยู่เช่นเดิม ซึ่งคุณต้องการการเคลื่อนที่ของไม้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนในท่าการชก ลูกวอลเล่ย์นั้น การเคลื่อนที่ของไม้ที่จุดปะทะบอลจะยาวไป สำหรับผู้เล่นที่พยายามที่จะตีลูกบอลให้หน้าตัวมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นั้น จะทำให้ ไม่สามารถปรับหรือเปลี่ยนแปลงท่าทางการตีให้เข้ากับสิ่งที่ไม่ได้คาดหวังเอาไว้แต่ได้เกิดขึ้นเช่น ลม การตีโดนขอบไม้ การคำนวณกะระยะ- ทิศทาง -จังหวะผิดไป และเขาก็จะไม่สามารถที่จะดันลูกบอลให้ระยะทางยาวขึ้นได้อีกเพราะแขนตึงอยู่แล้วจึงไม่สามารถที่จะตีลูกบอลให้แรงเพิ่มขึ้นอีกได้

                ความเข้าใจที่ผิดอีกอย่างหนึ่งก็คือ การเปลี่ยนกริปขณะโต้ลูกวอลเล่ย์ สลับไป-มาโฟร์แฮนด์และแบคแฮนด์ เพราะโดยปกติแล้วเมื่อยืนอยู่ หน้าตาข่าย คู่ต่อสู้ของคุณจะพยายามตีลูกให้ผ่านคุณซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นลูกบอลที่มีความเร็ว หรือไม่ก็ในสถานการณ์ที่ต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ ที่อยู่ หน้าตาข่ายด้วยกัน ซึ่งต้องอาศัยความเร็วในการตี คุณก็จะมีปัญหาในการเปลี่ยนกริปทันที                ฉะนั้นจึงแนะนำให้คุณใช้กริปคอนติเนนตัล ( Continental ) ในการตีลูกวอลเล่ย์

                ข้อดี คือ

(ก)   คุณใช้ตีได้ทั้งโฟร์แฮนด์และแบคแฮนด์

(ข)   ข้อมือคุณจะอยู่ในลักษณะที่แข็งแรงมั่นคง (firm)

(ค)   หน้าไม้จะเปิดเพื่อง่ายต่อการตีอันเดอร์สปิน ซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักที่สำคัญในการตีลูกวอลเล่ย์

2. ตำแหน่งการยืนบนคอร์ตในการตีลูกวอลเล่ย์ ( Volley Positions )

                การตีลูกวอลเล่ย์นั้นควรจะใช้เมื่อคุณยืนอยู่ใน 3 ตำแหน่ง ดังนี้

                2.1 ตำแหน่งวอลเล่ย์ที่เหมาะสม ( The Benefitial Volley Positions ) คือ ตำแหน่งที่อยู่กึ่งกลางระหว่างเส้นเสิร์ฟกับตาข่าย  ตำแหน่งนี้ เหมาะที่สุด สำหรับการตีลูกวอลเล่ย์ 

               ข้อดีของตำแหน่งนี้คือ

(ก)   มีเวลาตั้งท่าในการตีลูกบอลที่เร็วได้

(ข)   สามารถตีลูกฉีกมุมด้านข้างได้

(ค)   มีระยะทางที่ไม่ไกลนักและมีเวลาในการที่จะถอยไปตบลูกบอลเหนือศีรษะได้

(ง)    เป็นตำแหน่งที่ปิดมุม ( คลุมพื้นที่ ) จากการที่คู่ต่อสู้จะตีลูกผ่าน ( Passing Shot ) ได้ดีที่สุด

(จ)    สามารถตีลูกวอลเล่ย์หยอดได้ในตำแหน่งนี้

(ฉ)   สามารถป้องกันการที่คู่ต่อสู้จะตีลูกบอลลงเท้าได้

2.2 ตำแหน่งวอลเล่ย์ฝ่ายรับ ( The Protective Volley Position ) คือ ตำแหน่งบริเวณเส้นเสิร์ฟ โดยส่วนใหญ่แล้วตำแหน่งนี้ จะเป็นตำแหน่ง การยืนหลังจากที่ผู้เล่นเสิร์ฟลูกแล้ววิ่งขึ้นหน้าตาข่าย

                ข้อเสียเปรียบ คือ

                (ก) ตำแหน่งนี้มักจะเป็นการตีลูกบอลที่ค่อนข้างต่ำใกล้เท้าผู้เล่น ทำให้ต้องตีงัดลูกบอลขึ้นซึ่งคุณอาจจะตีพลาดโด่งเหนือตาข่ายได้

                (ข) ตำแหน่งนี้ยากต่อการตีลูกฉีกมุมด้านข้างเพราะไกลจากตาข่าย

                (ค) คู่ต่อสู้มีมุมกว้าง ( พื้นที่ ) ในการตีลูกผ่านมาก

                (ง) ไม่เหมาะในการตีลูกวอลเล่ย์หยอด ( Drop Volley ) เพราะทำให้คู่ต่อสู้มีเวลามากขึ้นในการวิ่งเข้ามารับลูกบอล

                ข้อได้เปรียบ คือ

(ก)   ถอยหลังไปตบลูกบอลได้ง่าย

(ข)   มีเวลาตั้งท่าในการตีลูกบอลที่มาเร็วได้ง่าย แต่ผู้เล่นที่ดีในประเภทเดี่ยวมักจะไม่ยืนในตำแหน่งนี้ ยกเว้น การยืนเพื่อเริ่มเล่น ในประเภทคู่ ซึ่งอยู่ในฐานะเป็นพาร์ทเนอร์ของผู้รับลูกเสิร์ฟ

                ในตำแหน่งนี้ คุณไม่ควรที่จะตีลูกบอลฆ่าคู่ต่อสู้เลยทันที หรือตีฉีกมุมด้านข้าง เพราะการที่คุณยืนอยู่ห่างตาข่ายจะทำให้คู่ต่อสู้ของคุณมีเวลา มากพอที่จะวิ่งมารับลูกบอลที่ตีไปได้ทัน ฉะนั้นคุณควรที่จะตีลูกบอลบเพื่อวางทางเสียก่อนแล้วจึงเคลื่อนที่เข้าชิดตาข่าย เพื่อหาโอกาสที่จะทำแต้มใน ลูกต่อ ๆ ไป

                2.3 ตำแหน่งวอลเล่ย์ที่ดีที่สุด ( The Optimum Volley Position ) คือ บริเวณเหนือตาข่ายฝั่งผู้เล่น 

                ข้อได้เปรียบ คือ

(ก)   ผู้เล่นสามารถตีลูกบอลฉีกมุมด้านข้างได้เกือบ 180 องศาในแนวเดียวกับตาข่าย 

(ข)   ในตำแหน่งนี้ถึงแม้คุณจะตีลูกบอลโดนขอบไม้ ลูกบอลก็ยังมีโอกาสที่จะข้ามตาข่ายได้เกือบทุกลูก

                ข้อเสียเปรียบ คือ

(ก)   ผู้เล่นอาจจะโดนคู่ต่อสู้ตีลูกโง ( Lob ) ข้ามศีรษะได้ง่าย ถึงแม้ว่าลูกโด่งนั้นจะเป็นลูกโด่งนั้นที่สั้น

(ข)   ในกรณีที่คู่ต่อสู้ตีลูกมาแรงหรือเร็ว ผู้เล่นแทบจะไม่มีเวลาตั้งท่าในการตีลูกบอล

(ค)   ขณะตีลูกบอล โอกาสที่ไม้จะสัมผัสกับตาข่ายเป็นไปได้ง่าย เพราะยืนชิดตาข่ายมากซึ่งถือว่าผิดกติกา และคุณเสียแต้ม

ในตำแหน่งนี้ คุณควรจะวิ่งเข้ามาตีเฉพาะในลูกบอลที่ลอยมาอย่างช้า ๆ และตีลูกฉีกเพื่อทำ แต้มไปได้เลย แต่คุณไม่ควรที่จะมายืนรอเพื่อ   ที่จะ ตีลูกบอลในตำแหน่งนี้ เพราะถ้าคู่ต่อสู้ของคุณเป็นผู้เล่นที่ฉลาดเขาจะต้องตีลูกโด่งข้ามศีรษะคุณ ทำให้คุณตกอยู่ในสภาวะเสียเปรียบ ทันทีที่ต้องวิ่งไล่ลูกบอลเพื่อไปตีกลับมา

3. วิธีการตรวจสอบในการตีลูกวอลเล่ย์ ( Volley Checkpoints )

                หน้าไม้เปิด ( The Open Racquet Face ) ในการตีลูกวอลเล่ย์ หน้าไม้จะต้องเปิด การใช้กริปคอนติเนนตัลจะช่วยให้หน้าไม้เปิดทั้ง โฟร์แฮนด์และแบคแฮนด์ และยังมีข้อมือที่แข็งแรงมั่นคงอีกด้วยเหตุผลที่คุณต้องการให้หน้าไม้เปิดนั้นก็เพราะ คุณสามารถที่จะตีลูกบอล ด้วยวิธีการ อันเดอร์สปินได้ และการที่คุณตีลูกบอลด้วยวิธีการอันเดอร์สปินนี้ ก็เพราะเป็นการตีด้วยการบังคับลูกบอล หลักในการตีลูกวอลเล่ย์ไม่ใช่ว่าจะต้อง เป็นลูกตีอัดชนิด “ดุเดือด” แต่ถือว่าเป็นการตีที่บังคับ   ( Control)ลูกบอลได้

                การที่คุณสามารถที่จะบังคับลูกบอลได้ในขณะตีลูกวอลเล่ย์นี้ คุณจะต้องเพิ่มการตีด้วยลูกหมุน ( Spin ) ให้มากขึ้น การหมุนของลูกบอล จะทำให้เกิดแรงเสียดทานในอากาศเพิ่มขึ้น ลูกบอลยิ่งหมุนมากเท่าใด ก็ยิ่งจะมีแรงเสียดทานในอากาศมากขึ้นเท่านั้น และนั่นก็จะส่งผลให้ลูกบอล ตกลงสู่พื้นเร็วขึ้น  หลักการนี้จึงสามารถนำมาใช้ในการควบคุมการตีลูกบอลในระดับความลึก(Depth) ต่าง ๆบนคอร์ตได้ ไม่ว่าจะเป็นลูกสั้นหรือ ลูกลึก ก็ดี สิ่งที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งของการเปิดหน้าไม้ก็คือการตีลูกบอลที่ต่ำกว่าตาข่าย ซึ่งคุณจะต้องอาศัยวิธีการตีให้มีวิถีโค้งเข้ามาช่วย เพื่อช่วยในการตี ลูกบอล ให้ข้ามตาข่ายได้ในเปอร์เซ็นต์ที่สูง

                วิธีการตีลูกให้ลึก ทำได้โดยตีลูกบอลให้หมุนน้อยลง และในการตีลูกสั้นนั้นทำได้โดยตีลูกบอลให้หมุนมากขึ้น แน่นอนที่สุดว่าการตีใน ลักษณะ เช่นนี้ต้องอาศัยการฝึกซ้อมที่มากพอสมควร เพื่อให้เกิดความรู้สึก ( Feel ) ในการที่จะสามารถบังคับและปรับการหมุนของลูกบอล ให้มากขึ้น หรือน้อยลงตามที่คุณต้องการได้ ถ้าคุณคิดถึงอนาคตที่ดีของคุณในระดับขั้นสองขึ้นไปหรือในระดับอาชีพต่อไป คุณก็ไม่ควรที่จะละเลยการฝึกแบบนี้

                จะมีอีกวิธีนะครับที่คุณสามารถที่จะบังคับการตีลูกบอลให้ตกสั้นหรือลึกได้ก็คือ การตีลูกให้เบาลงหรือแรงขึ้น ซึ่งผมไม่แนะนำให้คุณใช้ วิธีการตีแบบนี้ ก็เพราะเหตุผลที่ว่า

                (ก) ร่างกายของคุณบางวันซึ่งอาจจะมีความรู้สึกในการตีลูกบอลได้ดี คุณก็จะสามารถที่จะตีลูกอัดแรง ๆ ได้ดีในวันนั้น แต่ถ้าวันไหนที่คุณ ไม่มีความรู้สึกในการตีลูกบอลได้ดีล่ะครับ! คุณก็จะไม่สามารถที่จะตีลูกอัดแรง ๆ ได้ดีเลย

                (ข) ในพื้นที่ที่มีความสูงแตกต่างกัน แรงดึงดูดของโลกก็จะเปลี่ยนไปด้วย ฉะนั้นการที่คุณเป็นนักเทนนิสอาชีพที่ต้องตระเวน แข่งขัน ในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกนั้น จะไม่เป็นการง่ายเลยในการที่คุณจะบังคับลูกบอลด้วยวิธีการตีแรงหรือเบา

                (ค) ชนิดของลูกบอลที่แตกต่างกันออกไป เช่นถ้าคุณออกแรงตีเท่ากันในจังหวะเดียวกันลูกบอลต่างยี่ห้อต่างชนิดกัน ก็จะกระดอนไปได้ไกล ไม่เท่ากัน ฉะนั้นคุณจะเห็นได้ว่าการที่คุณปรับระยะทางการตีลูกวอลเล่ย์โดยการตีแรงหรือเบานั้น จึงไม่เหมาะในการนำมาใช้ในสถานการณ์จริง ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ก็ตาม ความเร็วของลูกบอลจะเปลี่ยนไปทุก ๆ วัน แต่การที่คุณตีด้วยลูกหมุนนั้น คุณจะสามารถบังคับและวางใจได้ทุกครั้งไป ถ้าคุณสามารถบังคับการตีด้วยลูกหมุนได้ด้วยความชำนาญ แล้วคุณก็จะสามารถปรับการตีของคุณในแต่ละวันให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปได้ โดยที่คุณจะสามารถบังคับผลการตีของลูกบอลให้ได้ดีเช่นเดิมในทุก ๆ วัน

                ในการตีลูกวอลเล่ย์นั้นให้คุณคิดว่าจะ “รับ” ( Receive ) ลูกบอลและการที่คุณจะตีลูกวอลเล่ย์ด้วยอันเดอร์สปินคุณจะต้องพยายามวางไม้ รองใต้ลูกบอล ดังนั้นตามแนวความคิดที่ว่าจะ”รับ”ลูกบอล นี้จะทำให้หน้าไม้ของคุณเปิดโดยอัตโนมัติในขณะที่คุณตีลูกวอลเล่ย์ ถ้าเมื่อใดที่คุณมีปัญหา ในการตีลูกวอลเล่ย์ เช่นตีอัดลูกบอลลงไปตาข่าย ก็ให้คุณแก้ปัญหานั้นโดยคิดว่าจะ “รับ” ลูกบอลไว้ คุณก็จะสามารถที่จะตีลูกบอลนั้นให้มีวิถีโค้งขึ้น ลูกบอลก็จะข้ามตาข่ายไปได้อย่างง่ายดาย หัวไม้และข้อมือไปพร้อมกัน ( Racquet and Wrist go together ) ถ้าหน้าไม้คุณชี้ไปทางไหน ลูกบอลก็จะพุ่ง ไปทางนั้น ฉะนั้นถ้าหัวไม้และข้อมือคุณขนานกับตาข่ายที่จุดปะทะบอล ลูกบอลก็จะลอยกลับไปในทิศทางขนานกับเส้นข้าง และถ้าหัวไม้อยู่หน้าข้อมือ เล็กน้อย ลูกบอลก็จะลอยกลับไปในทิศทางทแยง ดังนั้นในการแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับทิศทางการตีของลูกวอลเล่ย์ให้ใช้วิธีการตรวจสอบนี้คือ “ข้อมือ และหัวไม้ไปพร้อมกัน” โดยในขณะตีลูกบอลให้ชี้หน้าไม้ไปในทิศทางที่คุณต้องการที่จะตีลูกบอลไป

               ข้อสังเกต : ในการตีเพื่อบังคับทิศทางของลูกกราวน์สโตรคนั้นจะยากต่อการกะระยะที่จะตีเพราะการตีลูกกราวน์สโตรคไปในทิศทาง ขนานกับเส้นข้างนั้น จุดปะทะบอลจะอยู่หลังเท้านำ ( เท้าซ้ายในการตีโฟร์แฮนด์ของผู้เล่นที่ถนัดมือขวา) เล็กน้อย ส่วนการตีลูกกราวน์สโตรคทแยง จุดปะทะบอลจะอยู่หน้าเท้านำ แต่ในการตีลูกวอลเล่ย์โดยปกติแล้วจะอยู่หน้าตัวทุกลูกไม่ว่าคุณต้องการจะตีตรงหรือตีทแยง

                ถ้าหัวไม้อยู่หลังข้อมือคุณ จะทำให้คุณมีปัญหาในการตีลูกทแยงและอาจจะส่งผลให้ข้อมือเคล็ดได้ และถ้าคุณปล่อยให้หัวไม้เลยข้อมือไป ข้างหน้า คุณจะอยู่ในลักษณะของการตบลูกบอลซึ่งคุณจะมีปัญหาในการตีขนานเส้นข้าง

                การรักษาข้อมือให้มั่นคง ( Firm Wrist )

                ในกรณีที่คุณไม่รักษาข้อมือให้มั่นคงจะเกิดปัญหาขึ้นได้ เพราะถ้าคู่ต่อสู้ตีลูกบอลมาแรงหน้าไม้คุณอาจจะบิดและเปิดขึ้นมากเกินไป ทำให้ผลของลูกที่ตีไปลอยโด่งและเบาอีกด้วย และบางครั้งไม้อาจจะถึงกับหมุนอยู่ที่มือเลยก็ได้ วิธีการรักษาข้อมือให้มั่นคงนี้จะมีประโยชน์มาก โดยเฉพาะกับนักเทนนิสหญิง และจะทำให้มีความมั่นใจสูงขึ้นในการรับลูกที่ตีมาแรง เพราะถ้านักเทนนิสคนไหนตีลูกวอลเล่ย์แล้วไม้พลิกที่มือ จะทำให้ขาดความมั่นใจ และกลัวลูกแรง ( ซึ่งเหตุการณ์เช่นนี้มีผลต่อทางจิตวิทยาในการที่จะรักษาข้อมือให้มั่นคง ทำได้โดยบีบนิ้วกลาง นิ้วนาง และนิ้วก้อยให้แน่น

                การยกหัวไม้สูง ( High Racquet Head )

                การยกหัวไม้สูงนี้จะช่วยให้คุณมีข้อมือที่มั่นคงขึ้น และคุณก็สามารถที่จะตีลูกบอลในระดับสูงกว่าเดิมได้ ในการตีลูกบอลยิ่งสูงกว่าตาข่ายมาก เท่าใด ก็ยิ่งจะมีโอกาสที่จะตีลูกบอลข้ามตาข่ายได้มากเท่านั้น ถือว่าคุณอยู่ในสภาวะเป็นฝ่ายรุก ซึ่งทำให้คุณได้เปรียบในการที่จะตีลูกเพื่อวางทิศทาง หรือ ตีลูกทำแต้มได้เลย

                ในการตีลูกวอลเล่ย์ที่ดีนั้นจะมีการจำกัดท่าให้มีวงสวิงน้อยที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการเหวี่ยงไม้ไปข้างหลัง ( Backswing ) หรือการฟอลโล่ว์ทรู      ( Follow-through )

                การเหวี่ยงไม้ไปข้างหลังก็เพื่อที่จะตีลูกให้แรง แต่การตีลูกวอลเล่ย์นั้นเป็นการตีบังคับลูกบอลเพื่อวางทิศทางไม่ใช่เป็นการตีลูกบอลให้แรง ฉะนั้นในกาตีลูกวอลเล่ย์จึงไม่จำเป็นที่จะเหวี่ยงไม้ไปข้างหลังมากและถ้าคุณฟอลโล่ว์ทรูไม้ไปข้างหน้ามากไปก็จะทำให้คุณบังคับลูกบอลลำบากมากในการตีลูกขนานกับเส้นข้าง  ( Down the Line )

                3.1 แบบฝึกการตีลูกวอลเล่ย์ให้ลูกหมุน 6 ขั้นตอน

                 การฝึกด้านแบคแฮนด์  ให้ลองใช้ขั้นที่ 6 ได้เลยเพราะธรรมชาติจะทำให้คนฝึกดีด้วยอันเดอร์สปินอยู่แล้วเมื่อใช้กริปคอนติเนนตัล แต่ถ้าคนฝึกยังตีไม่ได้ ก็ให้เริ่มฝึกตั้งแต่ขั้นตอนที่ 1 ใหม่เลย

                แบบฝึกสำหรับการตีวอลเล่ย์ลูกต่ำ ทำได้โดยให้คนฝึกคุกเข่าลงในตำแหน่งวอลเล่ย์ที่เหมาะสมของการตีลูกวอลเล่ย์ ( ระหว่างเส้นเสิร์ฟ กับตาข่าย ) โดยอาจจะใช้ผ้ารองไว้ที่พื้นเพื่อป้องกันการเจ็บเข่าให้เพื่อนยืนฝั่งตรงข้ามตาข่ายส่งบอลให้แม่น ๆ ไปที่คนฝึก วิธีการตีนั้น ให้ตีด้วย ลูกหมุน ( Spin ) มาก ๆ ด้วยอันเดอร์สปิน โปรดระลึกไว้เสมอว่าเมื่อตีลูกบอลแล้วอย่ายกแขนขึ้นเป็นอันขาดเพราะจะทำให้บอล ไม่มีพลังและ ไม่มี อันเดอร์สปิน การตีลูกต่ำนี้ควรจะตีด้วยวิถีที่โค้งให้มากเพื่อให้ง่ายต่อการตีลูกบอลข้ามตาข่าย

                การตีลูกวอลเล่ย์ เมื่อคุณยืนอยู่บริเวณเส้นเสิร์ฟคือตำแหน่งวอลเล่ย์ฝ่ายรับ คุณควรที่จะตีลูกวอลเล่ย์โดยเพิ่มระยะทางของจุดปะทะบอล ให้ยาวขึ้น เพราะระยะทางห่างจากตาข่ายมากขึ้นและลูกบอลจะต้องเคลื่อนไปยังฝั่งคู่ต่อสู้ไกลขึ้น แต่เมื่อยืนอยู่ระหว่างกลางเส้นเสิร์ฟกับตาข่าย คือ ตำแหน่งวอลเล่ย์ที่เหมาะสม คุณก็เพียงแต่กั้น ( Block ) ลูกบอลไว้เท่านั้น และให้แรงสะท้อนจากเอ็นทำงาน เพราะลูกบอลส่วนใหญ่จะพุ่งมาแรง และ เร็ว เนื่องจากคู่ต่อสู้ต้องการที่จะตีลูกผ่านคุณไปให้ได้

                การยืนในท่าเตรียมวอลเล่ย

1.      แยกเท้าระดับกว้างกว่าหัวไหล่เล็กน้อย

2.      ยืนด้วยปลายเท้าตลอดเวลา

3.      ข้อศอกขวาที่ถือไม้จะห่างจากท้องประมาณ 2 ลูกบอลโดยเฉพาะในการตีด้านโฟร์แฮนด์ จะเป็นการช่วยป้องกันไม่ให้คุณตีลูกบอล หลังสะโพกขวา  จุดเช็คข้อศอกในการตีวอลเล่ย์ ด้านโฟร์แฮนด์เริ่มตีลูกบอลด้วยข้อศอกงอ ) และเมื่อตีเสร็จแล้วข้อศอกจะงออยู่ เช่นเดิม  ด้านแบคแฮนด์ เริ่มตีลูกบอลด้วยข้อศอกงอ และเมื่อตีเสร็จแล้วข้อศอกจะเหยียดตึง

                ในการตีวอลเล่ย์นั้นจุดปะทะบอลจะมีความยาวแค่ประมาณ 6-10 นิ้วเท่านั้น ซึ่งขึ้นอยู่กับความยาวของช่วงแขนของแต่ละคน การสวิงไม้ กว้างหรือการตีในท่าลักษณะของการชก ( Punching ) นั้นทำให้คุณอาจจะตีลูกบอลพลาด หรือผิดจังหวะหรือบังคับทิศทางไม่ได้ก็เป็นได้ เมื่อขึ้นสู่ ในระดับนักเทนนิสขั้นสูงแล้ว นักเทนนิสแต่ละคนจะมีความสามารถตีลูกผ่าน ( passing Shot ) ที่ค่อนข้างจะแน่นอน ฉะนั้นจงฝึกนิสัยของคุณให้ เคยชินกับการก้าวไขว้เท้า ( Cross step ) ดังภาพ 3.76 (a-b) เพื่อการเอื้อมตีได้ไกลกว่าการก้าวเท้าที่อยู่ใกล้ลูกบอลออกไป การตีลูกวอลเล่ย์ ที่นำมา เสนอให้ได้ศึกษานี้ ก็เพื่อเป็นแนวทางในการฝึกหัดการตีวอลเล่ย์ที่ดี ขอแนะนำให้คุณสังเกตโดยศึกษษถึงจุดเช็คและวิธีการตรวจสอบ ในการตี ลูกวอลเล่ย์ แต่ไม่ใช่เป็นการลอกแบบไปเสียทุกอย่าง ซึ่งถ้าคุณสามารถเลียนแบบท่าท่าทางการตีให้คล้ายคลึงกับเอ็ดเบิร์กเบ็คเกอร์หรือแคช ก็ไม่ใช่ที่จะเป็นเรื่องเสียหาย เว้นเสียแต่ว่าคุณจะต้องสามารถทำได้ดีและมีความถนัดในการตีวอลเล่ย์ลูกนั้น ๆ

3.2  การตีวอลเล่ย์โฟร์แฮนด์สูงของสเตฟาน เอ็ดเบิร์ก ( Stefan Edberg ) เอ็ดเบิร์ก อดีตมืออันดับหนึ่งของโลก ในปี 2532 เป็นชาวสวีเดน  ( ท่าที่ 1-6)

การตีวอลเล่ย์โฟร์แฮนด์ สเตฟาน เอ็ดเบิร์ก ใช้กริปคอนติเนนตัล

                ข้อดีของการใช้กริปคอนติเนนตัลในการตีวอลเล่ย์

                1. ใช้ตีได้ทั้งโฟร์แฮนด์และแบคแฮนด์โดยที่ดไม่ต้องเปลี่ยนกริป เพราะลูกตีผ่านมักจะเป็นลูกที่พุ่งมาเร็วทำให้คุณมีเวลาในการเตรียมตัว น้อยมาก

                2. หน้าไม้เปิดทำให้ง่ายต่อการตีลูกอันเดอร์สปินเพื่อการบังคับลูกบอลที่ดี และเมื่อลูกบอลตกฝั่งคู่ต่อสู้จะกระดอนต่ำ ทำให้คู่ต่อสู้ต้องตี ลูกบอลงัดสูงขึ้น คุณก็จะได้ตีลูกที่สูงเหนือตาข่าย ซึ่งคุณมีโอกาสที่จะตีลูกวอลเล่ย์ฆ่าเพื่อทำแต้มได้มากขึ้น

                3. ในการตีลูกต่ำมาก ๆ หน้าไม้จะเปิดอย่างเป็นธรรมชาติมากเมื่อใช้กริปคอนติเนนตัล ทำให้ตีงัดลูกขึ้นได้สะดวก

4. สันฝ่ามือที่อยู่บนสันกริป จะเป็นตัวช่วยต้านลูกที่พุ่งมาอย่างหนักหน่วงได้ อีกทั้งคุณสามารถเร่งความเร็วในการตีลูกวอลเล่ย์ให้รุนแรง ได้ตามความต้องการ

5. กริปนี้สามารถใช้ข้อมือเพื่อหลอกคู่ต่อสู้ เมื่อต้องการหยอดหรือตีลูกบอลให้ตกลึกท้ายคอร์ตฝั่งคู่ต่อสู้ได้

3.3  การตีวอลเล่ย์แบคแฮนด์สูงของโบริส เบ็คเกอร์ ( Boris Becker) เบ็คเกอร์ อดีตมืออันดับหนึ่งของโลกในปี 2531 และ 2535 เป็นชาว เยอรมัน เบ็คเกอร์ ยังเข้ามาไม่ถึงเส้นเสิร์ฟแต่ได้ตีลูกที่ค่อนข้างสูง จึงไม่ใช่ลูกยาก (ท่าที่ 1-6)

3.4  การตีวอลเล่ย์แบคแฮนด์ต่ำ ของแพท แคช ( Pat Cash ) แคช อดีตแชมป์ชายเดี่ยว วิมเบิลดัน ปี 2530 เป็นชาวออสเตรเลี่ยน แคช ก้าวขึ้นมาเตรียมตัว วอลเล่ย์ จังหวะแรกโดยเตรียมพร้อมอยู่ตรงบริเวณเส้นเสิร์ฟที่เส้นแบ่งครึ่งคอร์ดเสิร์ฟ