ลูกยอ (Morinda Citriforia) ลักษณะทั่วไปของลูกยอ  คือ         ลูกยอ อาจมีชื่อเรียกได้หลาย ๆ ชื่อ เช่น ยอถิ่น, มะตาเสือ เป็นต้น      ยอเป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ลำต้นตั้งตรง สูงประมาณ 5-7 เมตร ใบเป็นใบเดี่ยว  ใบใหญ่หนาสีเขียวสด ก้านใบมีลักษณะสี่เหลี่ยม  มีขนาดกว้าง  6-17 ซม.  ยาว 19-30 ซม. ผลกลมยาวรีรูปไข่ มีตาปุ่มรอบผล คล้ายสับปะรด ผลอ่อนสีเขียว เมื่อผลแก่จะมีสีเหลือง-ขาว ขนาด 3-10 ซม.ข้างในผลลูกยอมีเมล็ดสีน้ำตาลจำนวนมาก ประโยชน์ทางสมุนไพร : ใบ  นำมาใช้อังไฟพอตาย นึ่งใช้ปิดหน้าอก, หน้าท้อง, แก้ไอ, แก้ม้ามโต, แก้จุกเสียด, แก้ไข้    ใช้ปิดตามแขนขา  แก้อาการปวดเมื่อย ใบสด  ใช้ตำพอกศีรษะ ฆ่าเหา, หรือลวกน้ำข้าวร้อน ๆ ปิดพอกแผล รักษาแผล ผลอ่อน ใช้รับประทานแก้คลื่นเหียน-อาเจียน ผลสุก ใช้เป็นยาบำรุงธาตุ ขับลมในลำไส้ โดยฝานเป็นชิ้นบาง ๆ คั่วไฟอ่อน ๆ หรือย่างให้เหลืองกรอบ ต้มหรือชงดื่มกับน้ำครั้งละ 10-15 กรัม  น้ำที่ได้จิบทีละน้อยแต่บ่อยครั้งจะได้ผลดีกว่าดื่มทีเดียว        พืชชนิดนี้เป็นที่รู้จักกันทั่วโลก ในประเทศไทยรู้จักกันในชื่อ "ลูกยอ" ในประเทศมาเลเซียรู้จักกันในชื่อ "เมอกาดู" (Mergadu) ในเอเซียใต้เรียกว่า "นเฮา" (Nhau) แถบหมู่เกาะตอนใต้ของมหาสมุทรแปซิฟิคเรียกกันว่า "โนนู" และในเกาะชามัว, ทองกา, ราราทองกา, ตาฮิติ เรียกกันว่า "โนโน" หรือว่า "โนนิ"        คนในสมัยโบราณที่ปัจจุบันเรียกกันว่าชาว เฟร้นซ์ โพลินีเซีย (French Polynesia) ซึ่งอยู่ในแถบตอนใต้ของมหาสมุทรแปซิฟิค พวกเขาได้เดินทางจากเกาะหนึ่งไปยังอีกเกาะหนึ่งโดยเรือแคนู และได้นำพืชศักดิ์สิทธิ์จากหมู่เกาะเดิมของพวกเขามาด้วย พืชนั้นเป็นทั้งอาหารขั้นพื้นฐานที่เสริมสร้างส่วนต่างๆของร่างกายและเพื่อเป็นยารักษาโรค ซึ่งใช้สืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ พืชชนิดนั้นเรียกกันว่า ต้น โนนิ (NONI) คนโบราณรุ่นแล้วรุ่นเล่าได้ช่วยกันบันทึกและจดจำต่อมายังลูกหลานว่าผลของต้นโนนิช่วยบำบัดอาการป่วยเบื้องต้นได้