ตั้งกระทู้ใหม่  |  กลับไปหน้าแรก  |  กลับไปยังกระทู้หลัก  |  แสดงกระทู้แบบรายการ  |  ค้นหา

กระทู้ใหม่  |  กระทู้เก่า

จากวันนั้นจนวันนี้

ชื่อผู้เขียน: รุจ จินตมาศ (---.inet.co.th) วันที่:   08-08-03 11:31 ผมเองเป็นคนนอกวงการศึกษา แต่จริงๆแล้วคนใกล้ตัวก็อยู่ในวงการนี้ ผมทำงานคอมพิวเตอร์ เคยเป็นข้าราชการ เคยเรียนด้านการศึกษามา ผมเข้ามาเวปของ SchoolNet โดยบังเอิญ และได้เห็นการรับสมัครอาสาสมัครของ SchoolNet ก็เลยอยากทำตัวเองให้เป็นประโยชน์บ้าง และแล้วผมก็ได้เข้ามาในการอบรมอาสาสมัคร ครั้งที่ 1 ผมเองคาดหวังว่า ทาง SchooolNet เองคงเตรียมการ ไว้แล้วว่าจะทำอย่างไรบ้าง แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เพราะความคิดที่ดีที่นำเอาอาสาสมัครมาช่วย เป็นการระดมทรัพยากรมนุษย์ที่ถูกทาง แต่ มันไม่เคยมีใครทำมาก่อน ไม่เคยมีใครบอกได้ว่าต้องทำอย่างไร ทาง SchoolNet เปะปะไปพอสมควร นำเอาส่วนของโรงเรียน ส่วนของศึกษานิเทศ มาปนกับบุคคลทั่วไป สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ส่วนการศึกษาหลายๆส่วน ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ส่วนใหญ่จะพัฒนาในโรงเรียนของตนมากกว่า ที่เหลืออยู่ก็มีน้อยคน ส่วนเอกชน ยิ่งเหลือ น้อยใหญ่ เหลือเพียงไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่ไม่รู้จะทำอะไร จะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือใครได้อย่างไร ผมบอกได้เลยว่าเป็นเรื่องยาก ตัวผมเองก็ค้นหาอยู่นาน จนผมได้ศึกษาทั้งเวปและโครงการไปเรื่อยๆโดยละเอียด พบว่า โครงการณ์นี้ขาดการดูแลและแก้ปัญหา โรงเรียนในโครงการขาดที่พึ่งพิงทางใจ ทั้งๆที่ทางโครงการณ์เองได้เตรียมหลายๆสิ่งหลายๆอย่างไว้เพียบพร้อม แต่เขาเหล่านั้นไม่สามารถใช้มันได้ ไม่มีใครช่วยชี้แนะ เครื่องมือหนึ่งที่ผมหยิบมาใช้คือ WebBoard ซึ่ง ณ.เวลานั้นแทบจะร้าง คำถามไม่ถูกตอบ หรือตอบก็ต่อเมื่อเนิ่นนานจนคนถามลืมไปแล้ว นี่แหละจุดเริ่มต้น ที่จะใช้เครื่องมือเหล่านี้ให้มีประสิทธิภาพ จนที่สุดผมก็เป็นคนดูแล WebBoard นี้มาตลอด ต้องผจญกับหลายๆสิ่ง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ว่าอย่างนี้ก็มีด้วยหรือ ช่วง SchoolNet เปลี่ยนแปลงอุปกรณ์ เป็น 56K ในต่างจังหวัด ผมแทบไม่เชื่อว่านี่หรือครูบาอาจารย์ เสียงบ่นคงเป็นเรื่องธรรมดา แต่ด่าสาดเสียเทเสีย นี่ทำให้ผมคิดว่า วงการการศึกษา คงต้องได้รับการบูรณาการทางจิตใจ คงต้องคัดสรรบ้างไม่งั้นอนาคตของชาติคงวิกฤติ หลายๆคนเข้ามาดูเข้ามาอ่านเป็นประจำ ไม่ได้เขียนอะไร หลายคนเข้าดูเข้ามาอ่าน เข้ามาช่วยเหลือกัน ถ้าทำได้ หลายคนเข้าดูเข้ามาอ่านอะไรทำได้ประโยชน์ถูกใจเก็บไว้ ไม่ถูกใจก็.... แต่ตัวเองไม่เคยช่วยใคร หลักยึดปฏิบัติ ของผมพยายายาม ชี้และให้ทุกคนตรวจสอบหาสาเหตุได้ และตรงจุดที่สุด ไม่พยายามเหวี่ยงแห เพื่อให้เกิดกรณีศึกษาในการปฏิบัติ หลายๆครั้งผมถูกโจมตี ว่าเพราะผมครอง Board นี้อยู่ เลยไม่มีคนอยากเข้ามาตอบ แต่หลังๆถ้าเป็นปัญหาเก่าๆทีเคยตอบไปแล้วจะไม่ตอบ อยากให้ค้น หรืออยากดูที่ว่ามีคนเก่งๆที่ว่าจะมาตอบ ก็รู้สึกจะเป็นแม่สายบัวเสียมากกว่า หลายๆเรื่องในวงการศึกษา เป็นความเชื่อ ที่ผิดๆ ทำให้เกิดแนวปฏิบัติที่ผิดๆ สิ่งเหล่านี้ผมสามารถคัดค้านได้แต็มที่เพราะผมไม่ได้ไม่เสียอยู่แล้ว เลยอาจเป็นที่ไม่พอใจของหลายๆคนที่ อาจจะยังคงเชื่ออย่างนั้นอยู่ หรืออาจเสียผลประโยชน์ อันนี้ก็แล้วแต่ เพราะอย่างที่บอก ผมไม่ได้ และผมก็ไม่เสีย ดังนั้นผมยอมที่จะปากเสียพูดสิ่งที่ใครเขาไม่กล้าพูด ความร่วมมือเป็นสิ่งที่โครงการนี้ขาดเป็นอย่างยิ่ง รายงานการใช้ ถ้าไม่บังคับก็ไม่ส่งกัน แล้วโครงการจะรายงานเบื้องบนได้อย่างไร ผมไม่เข้าใจทำไมไม่คิดกันบ้าง หลายๆบัญชีการใช้งาน ถูกใช้ไปในทางที่ผิดวัตถุประสงค์ เคยมีการนำไปใช้ในการค้าก็มี สิ่งที่ผมเคยเน้นย้ำ และขอฝากไว้ในโครงการณ์ ที่จะมีต่อไปคือ บัญชีนี้ไม่ใช่บัญชีส่วนตัวของท่าน เป็นรัฐที่จัดหามาให้ท่านดูแลเพื่อให้ท่านใช้ในทางที่ก่อให้เกิดประโยชน์ทางการศึกษามากที่สุด กลับมาเรื่องความร่วมมือ ใน WebbOARD จัดเป็นกิจกรรมอันหนึ่งในเรื่องของความช่วยเหลือ ซึ่งทางโครงการ ต้องการประเมิน ต้องการให้ท่านทั้งหลายรายงานว่าเป็นอย่างไรบ้าง แต่ค่อนข้าง เปล่าประโยชน์ ผมว่าคงเป็นอิทธิพลมาจากเล่น เวปบอร์ด สนทนาเช่น 1000ทิป กันมากไปหน่อยมั้งครับ เลยเป็นเช่นนี้ ผมก็เลยไม่ประหลาดใจเลยว่าทำไม อนาคตของชาติเราจึงติด Chat ติด เกมส์ "รากนรก" เสียจนงอมแงม สุดท้าย SchoolNet มีวิวัฒนาการมาพอสมควร มีจุดเสีย จุดเด่น มีบทเรียน ในหลายๆ ด้าน และได้ลงทุน พัฒนา ด้วยเงินภาษี ไปมากมาย ในส่วนที่มาทำต่อ คงได้เก็บขึ้นมาใช้บ้างเพื่อไม่ให้ศูนย์เปล่า ครับ ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกลา ส่งกันหมื่นลี้ก็ต้องจากกัน แล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่งานเลี้ยงต้องเลิกรา ผมซึ่งเป็นอาสาสมัครคนหนึ่งได้ทำหน้าที่ตามความใฝ่ฝันของผมมาถึงจุดแห่งทางแยกที่ต้องส่งแล้ว และผมคงแยกเดินไปในทางของผม ส่งให้ SchoolNet เดินไปในทางของ ตน ซึ่งข้างหน้าจะเป็นเช่นไรไม่มีใครบอกได้ ขอให้เพื่อนๆอาสาสมัครทุกท่าน และเจ้าหน้าที่ในโครงการทุกท่านโชคดีครับ

ตอบความเห็นปัจจุบัน

Re: จากวันนั้นจนวันนี้

ชื่อผู้เขียน: ครูนิรนาม (---.dialup.school.net.th) วันที่:   08-08-03 12:14 สวัสดีครับคุณรุจ 1. ผมทราบดีว่า หลายปีที่ผ่านมาอาสาสมัครอย่างคุณรุจต้องเจ็บปวดกับหน้าที่การดูแลเวบบอร์ดแห่งนี้มากกว่าคนอื่นพอสมควร เพื่อโรงเรียน เพื่อเด็ก ทั้งที่คุณรุจเป็นคนนอกวงการศึกษา ผมเองและหลายท่านได้ตามบอร์ดแห่งนี้มาเป็นเวลานาน และทราบดีว่าเกิดอะไรขึ้น ความจริงคุณรุจก็ทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว หลายคนในที่นี่ทราบดี และการรณรงค์วัฒนธรรมการแสดงตนเองในการโพสต์ คุณรุจก็ทำได้ดีแล้ว คนที่ได้ชื่อว่าแม่พิมพ์ควรทำเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นแบบอย่างที่ดีของสังคม ถึงแม้มันจะมีพวกพลัดหลงอยู่บ้างก็ตาม แต่ผมก็ถือว่าคุณรุจทำหน้าที่ไดดีที่สุดแล้ว ก็ยกโทษให้อภัยเขาก็แล้วกันนะครับคุณรุจ คิดว่าพวกเราคงยังต้องพึ่งพาคุณรุจอีกยาวนานในอนาคต ในบางเรื่อง เพราะว่าวรยุทธทาง ICT ของคุณรุจก็พอจะพึ่งพาอาศัยได้ ซึ่งกระทู้ปัญหาสมัยเมื่อ 3- 4 xu ย้อนหลังwx ล้วนแต่ได้คุณรุจ คุณธนพัฒน์ และอีกหลายท่านได้ช่วยครู ICTประคับประคองจนอยู่รอด 2. ครับอย่างไร เดือน ก.ย. ภาระหน้าที่ต้องแยกจากกันก็ขอให้คุณรุจ สุขกาย สบายใจไปตลอดนะครับ หลังจากที่แบกภาระ อดทนกับความเจ็บปวดมายาวนาน ทรงจำไม่ลืมทุกท่านครับ สวัสดี...

ตอบความเห็นปัจจุบัน

Re: จากวันนั้นจนวันนี้

ชื่อผู้เขียน: รุจ จินตมาศ (---.118.127.130.revip.asianet.co.th) วันที่:   08-10-03 16:01 ขอฝากอีกเรื่องที่เจอมา คือ เรื่อง "ผีบอก" ในสังคมไทย มีเยอะ ยา "ผีบอก" จึงมีอยู่ บางคนอ่านแล้วงง ขอ เฉลย ก็คือ เมื่อเกิดปัญหา (เหมือนเจ็บไข้แหละครับ) ไม่มีการ วิเคราะห์ กันละ เขาบอกต่อกันมาว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็จะมีผู้รู้มาฟันธงทันทีว่า ทำอย่างนั้นซิ ทำอย่างนี้ซิ ชัวร์ บางคนพยายามสร้างความน่าเชื่อถือ โดยบรรยายยาวเยียด ทีเดียวครอบคลุม สาระพัด 555 มันจะไม่ถูกได้อย่างไร ก็พี่แกพูดเสียคลุมไปหมด เป็นโน่นให้ทำนี่ เป็นนี่ให้ทำโน่น จริงๆแล้ว ทำไปทำมา หายบ้างไม่หายบ้าง คนแก้ทีหลังซิครับยุ่ง เพราะคนใช้ไม่รู้ใครให้ทำอะไรไปบ้าง อิรุงตุงนัง เลยปัญหาจริงๆเกิดจากอะไร ตอบยาก ปัญหานี้ เมื่อเกิดในสถาบันการศึกษาทำให้เกิดสิ่งตามมาคือเรื่องการ ละเมิดลิขสิทธิ์ เพราะอะไรหรือครับ Software บางตัวทำได้อยู่แล้วแต่ใช้กันไม่เป็น ใช้ไม่ถนัด ก็แนะนำกันแล้วให้ใช้อีกตัว เพราะบอกต่อๆกันมา ว่าอันนี้ดีเรื่องนี้ อันนี้ยอดเรื่องโน้น ปัญหานี้มันไม่จบแค่ในโรงเรียน ในสถาบันการศึกษานะครับ มัน ส่งผลถึง สังคมการทำงานด้วย ผมเองทำงานในภาคเอกชน ต้อง เผชิญกับบุคคลากรที่ถูกผลิตมาแบบผิดๆอย่างนี้เยอะ มาทำงานปุ๊บก็จะเอา Software ตัวนั้นตัวนี้ บางทีลง ชุด Office เต็มๆ ให้แล้ว บอกจะเอา PhotoShop ผมถามว่าจะทำอะไร เขาบอกเขาต้องใช้ภาพถ่าย ผมบอกงานเขาไม่ได้ใช้ อะไรเกี่ยวกับ ภาพถ่าย ไม่ต้องตกแต่งอะไรมากมายนักหนานี่ เขาบอกเขาต้องย่อขนาด ผมบอกว่าไม่ต้องลง ถ้าแค่ย่อภาพใช้ Photo Editor ใน Office ก็พอแล้วไม่ต้องลง เขาก็บอกเขาใช้ไม่เป็น เขาเรียนมาแบบนี้ เคยใช้แบบนี้ ผมก็บอกว่าก็หัดซะซิครับ ธุรกิจทุกอย่างคือต้นทุน อยากใช้อะไรตามใจตัวเอง ก็เชิญไปใช้ที่บ้านนะครับ อันนี้เป็นตัวอย่างหนึ่ง ในหลายๆตัวอย่างครับ

ตอบความเห็นปัจจุบัน

Re: จากวันนั้นจนวันนี้

ชื่อผู้เขียน: รุจ จินตมาศ (---.118.127.130.revip.asianet.co.th) วันที่:   08-10-03 16:07 จริงๆ แล้วเรื่องดีๆก็มีเยอะครับ ผมได้พบเพื่อนๆ อาสาสมัคร ที่ดีๆหลายๆคน พบเจ้าหน้าที่ และคณะทำงานที่ตั้งใจจริง พบว่าเมื่อเราต้องทำงานกับภาพรัฐ ที่ได้รับ การสนับสนุนจำกัด เราต้องทำความเข้าใจอย่างไร ควรช่วยเหลือเขาอย่างไร ที่นี่เอง ทำให้ผม ยอมเรียนรู้ Linux เพราะเดิมผมใช้ Unix เป็นอยู่แล้ว แต่ผมไม่ค่อยชอบมันเท่าไรนัก ยิ่ง Linux นี่พวก Unix อย่างผมที่เห็น Linux ตั้งแต่เริ่มแรกมองว่ามันเป็น ของเล่นมากกว่า และแล้วก็จับ มันผิดไปเยอะครับ หลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่นี่ คงบอกไม่ได้หรอกครับ ว่าผมช่วยเหลือผมเสียสละ เพราะผมก็ได้อะไรหลายๆอย่างไปจากที่นี่มากมายเช่นกัน เป็นสิ่งที่เกิดจากการเรียนรู้ เป็นสิ่งที่เขามามอบให้ไม่ได้ เป็นสิ่งที่ซื้อไม่ได้ แต่เป็นสิ่งที่นาจดจำครับ

ตอบความเห็นปัจจุบัน

Re: จากวันนั้นจนวันนี้

ชื่อผู้เขียน: ป่น (---.dialup.school.net.th) วันที่:   08-14-03 13:18 จากวันนั้น จน... ถึง.....วันนี้ ท่านอาจารย์ รุจ อาจารย์ธเนศ ม่วงทอง....และอีกหลาย ๆ ท่าน ที่ผมได้รับประสบการณ์จากท่านเหล่านี้ ถึงแม้ว่าจะด้อยโอกาสในการได้ฝึกอบรม แต่ความประทับใจที่มีต่อ schoolnet นั้นมีมากมายเหลือที่จะเขียนพรรณนาให้หมด ณ ที่นี่ได้ กล่าวคือ เมื่อยุคแรกตอนปลาย ๆ (2540) โรงเรียนได้สมัครเป็นสมาชิกได้รับบัญชีเดียว และมีเครื่องคอมพิวเตอร์ 6 เครื่อง (เครื่องที่ได้สมัยท่าน รมต.สุขวิช) ซึ่งวันหนึ่งเชื่อมต่อได้ 3 ชั่วโมง ผมก็พยามจัดการเรียนการสอนให้เด็ก ๆ ได้ศึกษา ค้นคว้า นักเรียนได้รู้ถึงโลกอันไร้พรมแดน ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมภูมิใจอย่างยิ่ง ที่ทำให้เด็กบ้านนอกคอกนาได้รับรู้ข่าวสารทันเหตุการณ์เหมือนเด็กที่มีโอกาสทั้งหลาย ต่อมาทางโรงเรียนได้รับบัญชี 5 บัญชี นับว่าเป็นยุคทองของนักเรียนบ้านนอกที่ได้สืบค้นข้อมูลโดยไม่หยุดชะงักเพราะเมื่อเวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง ก็ใช้บัญชีที่ 2 ...3 ...4 เชื่อมต่อเพื่อให้นักเรียนได้ศึกษาเล่าเรียน ตลอดจนถึงครูบาอาจารย์ได้ค้นคว้าสิ่งต่าง ๆ มาประกอบการจัดการเรียนการสอน ช่วงนี้ทางโรงเรียนได้จัดให้มี internet server ไว้บริการบุคลากรในโรงเรียน นับว่า schoolnet มีบุญคุณอย่างมากสำหรับการศึกษา ท่านอาจารย์รุจ บอกว่า ไม่ค่อยรายงานผลการดำเนินการ ต้องบังคับให้รายงานการใช้นั้น บางแห่งอาจจะมีบ้าง แต่ที่โรงเรียนได้จัดให้มีการรายงานทุกครั้ง และทุกเดือน และจัดพิมพ์ไว้เพื่อเป็นหลักฐานเสนอต่อผู้บริหารไม่ได้ขาดจนถึงปัจจุบัน ความประทับใจ 1.ได้เขียนรายงานเสนอแนะการเชื่อมต่อว่า แต่ละบัญชีน่าจะใช้เวลาเชื่อมต่อหลาย ๆ ชั่วโมง เพราะบางครั้งการเรียนการสอนต้องต่อเนื่อง ก็ได้รับความกรุณาจากschoonet ให้เชื่อมต่อได้ เป็นเวลา 12 ชั่วโมง/บัญชี/วัน 2.ได้รับการช่วยเหลือจากอาสาสมัครในกรณีที่หลุดบ่อย ๆ ซึ่งทางอาสาสมัครได้เสนอแนะ แนะนำ และได้ปฏิบัติตาม ปรากฏว่า การเชื่อมต่อไม่เคยหลุดเลยตลอดเวลา 12 ชั่วโมง และความประทับใจอีกอย่างก็คือมช่วงที่แล้วทางschoolnet ไม่ต่ออายุสมาชิกให้ ได้เขียนเมล์ถึง อ.ธเนศ ซึ่งท่านก็กรุณาแนะนำ จนได้รับการต่อสมาชิก ช่วงนั้นนักเรียนและครูรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน ใช้tot ก็หลุด ๆ ต่อ ๆ ต้องขอบคุณอีกครั้งครับ ข้อกังวล ซึ่งก็ไม่น่ากังวล เห็นการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างกระทรวงศึกษาธิการ งานบางแห่งหยุด บางแห่งนิ่งอยู่กับที่ เป็นเวลาหลายวัน ช่วง "สุญญากาศ" กังวลเหมือนกัน เมื่อเปลี่ยนผู้รับผิดชอบใหม่ กลัวนักเรียนจะเสียโอกาส ถ้าการให้บริการยังดีเหมือนเดิม หรือดีกว่าเดิม ก็นับว่าเป็นบุญของนักเรียน แต่ถ้าตรงกันข้าม "บาปกรรมจะตกอยู่ที่ใคร" ก็ยากที่จะเดาได้ ก่อนที่จะอำลาจากกันขอแสดงความขอบคุณ สิ่งดี ๆ ที่นักเรียน ครูบาอาจารย์ได้รับจากschoolnet ก็ขอให้สิ่งดี ๆ นี้ย้อนกลับให้คณะทำงานของท่านประสบแต่ความสุขความเจริญตลอดไป.........สวัสดีครับ

ตอบความเห็นปัจจุบัน

Re: จากวันนั้นจนวันนี้

ชื่อผู้เขียน: สุขสันติ แผนสมบูรณ์ (---.inet.co.th) วันที่:   09-19-03 16:57 ขอให้เพื่อนพ้องชาว school net ทุกท่านมีความสุข และช่วยกันนำพา ยุค ict ให้เจริญก้าวหน้าต่อไป โดยเฉพาะอาสาสมัคร school net ทุกท่านที่ผมเคยได้รับความกรุณาจากท่าน คุณรุจ คุณธนพัฒน์ และอีกหลายๆท่านที่ช่วยตอบข้อสงสัย ขอให้ท่านเป็นที่พึงพิงแก่คณะครูที่ไม่จบคอมพิวเตอร์ แต่จำเป็นต้องมาสอนให้ เด็กไทยได้เรียนรู้คอมพิวเตอร์กัน ต่อไปนะครับ

ตอบความเห็นปัจจุบัน

Re: จากวันนั้นจนวันนี้

ชื่อผู้เขียน: ครูบ้านนอก (---.inet.co.th) วันที่:   10-05-03 15:03 คงไม่ต้องบอกอะไรอีกแล้วสำหรับความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อของ schoolnet ต่อพวกเราให้มีโอกาสเรียนรู้โลกกว้าง และสำหรับตัวเองขอบอกได้เลยว่าความรู้ด้าน ITเกิดมาจาก schoolnet อย่างแท้จริง จากตัวอ่อนที่ไม่รู้อะไรเลยจนขณะนี้พอจะแข็งแรงขึ้นมาบ้าง และได้ฝึกบินให้แก่เพื่อน พี่ น้องและลูก(ศิษย์)มากมาย ภูมิใจและไม่ลืมที่จะขอบคุณชาว schoolnet ทุกๆท่านเลยนะคะ การอำลาครั้งนี้จะมีโอกาสได้หวนกลับมาอีกหรือไม่ ไม่สำคัญแต่รับรองว่า schoolnet จะอยู่ในใจเราตลอดไป

ตอบความเห็นปัจจุบัน

ตั้งกระทู้ใหม่  |  กลับไปหน้าแรก  |  กลับไปยังกระทู้หลัก  |  แสดงกระทู้แบบรายการ  |  ค้นหา
ตอบความเห็นปัจจุบัน
ชื่อ:
อีเมลล์:
ชื่อเรื่อง: