ชื่อผู้เขียน: รุจ จินตมาศ (---.inet.co.th)
วันที่: 08-08-03 11:31
ผมเองเป็นคนนอกวงการศึกษา แต่จริงๆแล้วคนใกล้ตัวก็อยู่ในวงการนี้ ผมทำงานคอมพิวเตอร์ เคยเป็นข้าราชการ เคยเรียนด้านการศึกษามา ผมเข้ามาเวปของ SchoolNet โดยบังเอิญ และได้เห็นการรับสมัครอาสาสมัครของ SchoolNet ก็เลยอยากทำตัวเองให้เป็นประโยชน์บ้าง และแล้วผมก็ได้เข้ามาในการอบรมอาสาสมัคร ครั้งที่ 1 ผมเองคาดหวังว่า ทาง SchooolNet เองคงเตรียมการ ไว้แล้วว่าจะทำอย่างไรบ้าง แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เพราะความคิดที่ดีที่นำเอาอาสาสมัครมาช่วย เป็นการระดมทรัพยากรมนุษย์ที่ถูกทาง แต่ มันไม่เคยมีใครทำมาก่อน ไม่เคยมีใครบอกได้ว่าต้องทำอย่างไร ทาง SchoolNet เปะปะไปพอสมควร นำเอาส่วนของโรงเรียน ส่วนของศึกษานิเทศ มาปนกับบุคคลทั่วไป สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ส่วนการศึกษาหลายๆส่วน ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ส่วนใหญ่จะพัฒนาในโรงเรียนของตนมากกว่า ที่เหลืออยู่ก็มีน้อยคน ส่วนเอกชน ยิ่งเหลือ น้อยใหญ่ เหลือเพียงไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่ไม่รู้จะทำอะไร จะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือใครได้อย่างไร ผมบอกได้เลยว่าเป็นเรื่องยาก
ตัวผมเองก็ค้นหาอยู่นาน จนผมได้ศึกษาทั้งเวปและโครงการไปเรื่อยๆโดยละเอียด พบว่า โครงการณ์นี้ขาดการดูแลและแก้ปัญหา โรงเรียนในโครงการขาดที่พึ่งพิงทางใจ ทั้งๆที่ทางโครงการณ์เองได้เตรียมหลายๆสิ่งหลายๆอย่างไว้เพียบพร้อม แต่เขาเหล่านั้นไม่สามารถใช้มันได้ ไม่มีใครช่วยชี้แนะ เครื่องมือหนึ่งที่ผมหยิบมาใช้คือ WebBoard ซึ่ง ณ.เวลานั้นแทบจะร้าง คำถามไม่ถูกตอบ หรือตอบก็ต่อเมื่อเนิ่นนานจนคนถามลืมไปแล้ว นี่แหละจุดเริ่มต้น ที่จะใช้เครื่องมือเหล่านี้ให้มีประสิทธิภาพ จนที่สุดผมก็เป็นคนดูแล WebBoard นี้มาตลอด ต้องผจญกับหลายๆสิ่ง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ว่าอย่างนี้ก็มีด้วยหรือ
ช่วง SchoolNet เปลี่ยนแปลงอุปกรณ์ เป็น 56K ในต่างจังหวัด ผมแทบไม่เชื่อว่านี่หรือครูบาอาจารย์ เสียงบ่นคงเป็นเรื่องธรรมดา แต่ด่าสาดเสียเทเสีย นี่ทำให้ผมคิดว่า วงการการศึกษา คงต้องได้รับการบูรณาการทางจิตใจ คงต้องคัดสรรบ้างไม่งั้นอนาคตของชาติคงวิกฤติ
หลายๆคนเข้ามาดูเข้ามาอ่านเป็นประจำ ไม่ได้เขียนอะไร
หลายคนเข้าดูเข้ามาอ่าน เข้ามาช่วยเหลือกัน ถ้าทำได้
หลายคนเข้าดูเข้ามาอ่านอะไรทำได้ประโยชน์ถูกใจเก็บไว้ ไม่ถูกใจก็.... แต่ตัวเองไม่เคยช่วยใคร
หลักยึดปฏิบัติ ของผมพยายายาม ชี้และให้ทุกคนตรวจสอบหาสาเหตุได้ และตรงจุดที่สุด ไม่พยายามเหวี่ยงแห เพื่อให้เกิดกรณีศึกษาในการปฏิบัติ หลายๆครั้งผมถูกโจมตี ว่าเพราะผมครอง Board นี้อยู่ เลยไม่มีคนอยากเข้ามาตอบ แต่หลังๆถ้าเป็นปัญหาเก่าๆทีเคยตอบไปแล้วจะไม่ตอบ อยากให้ค้น หรืออยากดูที่ว่ามีคนเก่งๆที่ว่าจะมาตอบ ก็รู้สึกจะเป็นแม่สายบัวเสียมากกว่า
หลายๆเรื่องในวงการศึกษา เป็นความเชื่อ ที่ผิดๆ ทำให้เกิดแนวปฏิบัติที่ผิดๆ สิ่งเหล่านี้ผมสามารถคัดค้านได้แต็มที่เพราะผมไม่ได้ไม่เสียอยู่แล้ว เลยอาจเป็นที่ไม่พอใจของหลายๆคนที่ อาจจะยังคงเชื่ออย่างนั้นอยู่ หรืออาจเสียผลประโยชน์ อันนี้ก็แล้วแต่ เพราะอย่างที่บอก ผมไม่ได้ และผมก็ไม่เสีย ดังนั้นผมยอมที่จะปากเสียพูดสิ่งที่ใครเขาไม่กล้าพูด
ความร่วมมือเป็นสิ่งที่โครงการนี้ขาดเป็นอย่างยิ่ง รายงานการใช้ ถ้าไม่บังคับก็ไม่ส่งกัน แล้วโครงการจะรายงานเบื้องบนได้อย่างไร ผมไม่เข้าใจทำไมไม่คิดกันบ้าง หลายๆบัญชีการใช้งาน ถูกใช้ไปในทางที่ผิดวัตถุประสงค์ เคยมีการนำไปใช้ในการค้าก็มี สิ่งที่ผมเคยเน้นย้ำ และขอฝากไว้ในโครงการณ์ ที่จะมีต่อไปคือ บัญชีนี้ไม่ใช่บัญชีส่วนตัวของท่าน เป็นรัฐที่จัดหามาให้ท่านดูแลเพื่อให้ท่านใช้ในทางที่ก่อให้เกิดประโยชน์ทางการศึกษามากที่สุด กลับมาเรื่องความร่วมมือ ใน WebbOARD จัดเป็นกิจกรรมอันหนึ่งในเรื่องของความช่วยเหลือ ซึ่งทางโครงการ ต้องการประเมิน ต้องการให้ท่านทั้งหลายรายงานว่าเป็นอย่างไรบ้าง แต่ค่อนข้าง เปล่าประโยชน์ ผมว่าคงเป็นอิทธิพลมาจากเล่น เวปบอร์ด สนทนาเช่น 1000ทิป กันมากไปหน่อยมั้งครับ เลยเป็นเช่นนี้ ผมก็เลยไม่ประหลาดใจเลยว่าทำไม อนาคตของชาติเราจึงติด Chat ติด เกมส์ "รากนรก" เสียจนงอมแงม
สุดท้าย SchoolNet มีวิวัฒนาการมาพอสมควร มีจุดเสีย จุดเด่น มีบทเรียน ในหลายๆ ด้าน และได้ลงทุน พัฒนา ด้วยเงินภาษี ไปมากมาย ในส่วนที่มาทำต่อ คงได้เก็บขึ้นมาใช้บ้างเพื่อไม่ให้ศูนย์เปล่า ครับ
ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกลา ส่งกันหมื่นลี้ก็ต้องจากกัน แล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่งานเลี้ยงต้องเลิกรา ผมซึ่งเป็นอาสาสมัครคนหนึ่งได้ทำหน้าที่ตามความใฝ่ฝันของผมมาถึงจุดแห่งทางแยกที่ต้องส่งแล้ว และผมคงแยกเดินไปในทางของผม ส่งให้ SchoolNet เดินไปในทางของ ตน ซึ่งข้างหน้าจะเป็นเช่นไรไม่มีใครบอกได้
ขอให้เพื่อนๆอาสาสมัครทุกท่าน และเจ้าหน้าที่ในโครงการทุกท่านโชคดีครับ
|
|
