| |
ลักษณะทั่วไป
ดอนหลอยหลอดเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำชายฝั่งทะเล ลักษณะดินเกิดจากการทับถมของตะกอนแม่น้ำและตะกอนน้ำทะเลบริเวณปากแม่น้ำแม้กลองทำให้แผ่นดิน
ขยายออกไปในทะเล บริเวณพื้นที่ตั้งแต่แนวชายฝั่งทะเลลงไปในทะเล ประมาณ
8 กิโลเมตร มีลักษระผิวพื้นชายฝั่งราบเรียบ ประกอบด้วยตะกอนโคลนกระจายเต็มพื้นที่เมื่อน้ำลงจะปรากฎเป็นสันดรทราย
กว้างประมาณ 4 กิโลเมตร |
| |
คุณค่าด้านความหลากหลายทางชีวภาพ |
| |
พืช
พบพืชน้ำอย่าน้อย 42 ชนิด บริเวณป่าชายเลนมีพันธุ์ไม้
โกงกางใบเล็ก โกงกางใบใหญ่ขึ้นอยู่อย่างหนาแน่น พบสาหร่ายสีแดงเกาะตามต้นและรากของไม้ป่าชายเลน
และสาหร่ายสีเขียวแกมน้ำเงิน ตามพื้นโคลนใกล้ชายฝั่งมีโพทะเล แสมดำ แสมขาว
แสมประสัก
|
| |
สัตว์
พบนกอย่าน้อย 18 ชนิด เป็นนกทะเลและนกชายเลน ชนิดที่อยู่ในสถานภาพใกล้สูญพันธุ์ได้แก่
นกกระสานวล ชนิดที่อยู่ในสถานภาพใกล้ถูกคุกคาม ได้แก่ เหยี่ยวแดง นกนางนวลแกลบเล็ก
นกแอ่นกินรัง พบสัตวืไม่มีกระดูกสันหลังอย่างน้อย 42 ชนิด ได้แก่ แมงกระพรุนขี้ไก่
แมงกระพรุ้นหนัง แมงกระพรุนไฟ หนอนริบบิ้น แม่เพรียงทะเล พบหอยปรพมาณ
10 ชนิด โดยเฉพาะบริเวณหาดเลนเป็นที่อยู่อาศัยของหอยหลอดซึ่งพบไม่มากนักตามชายฝั่งทะเลอ่าวไทยแห่งอื่น
หอยชนิดอื่นๆ เช่น หอยตุ๊กแก หอยตะกาย หอยมวลพลู หอยแครง หอยหิน หอยเสียบ
หอยกระปุก หอยปากเป็ด |
| |
คุณค่าด้านสังคมและวัฒนธรรม
ดอนหอยหลอดช่วยดักและเก็บตะกอนที่พัดพามาตามแม่น้ำก่อนลงสู่ทะเล
เป้นแหล่งผลผลิตทางด้านการประมงหลายชนิด เช่น หอยหลอด หอยแมลงภู่ โดยเฉพาะหอยหลอดเป็นสัตว์เศรษฐกิจที่ทำรายได้ให้แก่ท้องถิ่นที่มีชื่อเสียง
เป้นพื้นที่ที่มีความเหมาะสมสำหรับการศึกษาและเก็บตัวอย่างสิ่งมีชีวิตเพื่อศึกษาด้านอนุกรมวิธาน
นิเวศวิทยา และวิวัฒนาการ เป็นสถารที่ท่องเที่ยวที่กำลังได้รับการส่งเสริม
จากจังหวัดให้เป็นที่รู้จักแพร่หลายยิ่งขึ้น |
| |
|
