มะพลับ

ชื่อวิทยาศาสตร์ Diopyros areolata
วงศ์ EBENACEAE
ชื่ออื่น พลับ (กลาง)เป็นไม้ยืนต้นไม่ผลัดใบขนาดเล็ก สูง 5-12 เมตร เรือนยอดรูปกรวยคว่ำ เปลือกสีน้ำตาลเทาถึงคล้ำ เรียบหรือเป็นสะเก็ด และหลุดตื้น ๆเปลือกชั้นในสีน้ำตาล

ใบ  เป็นใบเดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบหนาคล้ายแผ่นหนัง รูปขอบขนาน ขนาด 4-7 x 7-20 ซม. ปลายใบแหลม ฐานใบมน ใบเกลี้ยง หรือมีขนเฉพาะบริเวณ เส้นกลางใบด้านท้องใบ มีเส้นใบ 5- 12 คู่ ยอดอ่อน และใบอ่อนมีขนสั้น ๆ ก้านใบยาว 1-1.5 ซม.

ดอก  เป็นดอกแยกเพสิ ออกที่ง่ามใบ ดอกเพศผู้ออกเป็นช่อ ช่อละ 3-4 ดอก ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 ซม. ก้านดอกย่อยยาว 0.2 ซม. มีขนยาวนุ่มวงกลีบเลี้ยงรูประฆังกว้าง วงกลีบดอกรูปคนโท หรือรูปไข่ กลีบดอก 5 กลีบ สีขาว ด้านนอกมีขนสั้นนุ่ม เกสรเพศผู้ 20-21 อัน ดอกเพศเมียมักออกเดี่ยว ๆ ก้านดอกย่อยยาว 0.5-1 ซม. มีขนยาวนุ่ม ออกดอกเดือน มีนาคม-พฤษภาคม

ผล  รูปไข่ ถึงกลมรี ขนาด 2.5-3.5 x 3-5 ซม. มีขนและเกล็ดละเอียดสีน้ำตาลปกคลุม กลีบเลี้ยงปิดขั้วผล ขอบหยักลึก แต่ละแฉกมักพับกลับ สีเขียว ก้านผล ยาว 1 ซม. มี 8 เมล็ด ผลแก่ระหว่างเดือน ตุลาคม-กุมภาพันธ์


การเจริญเติบโต  ขึ้นในป่าที่ลุ่มต่ำ บริเวณแนวกันชน ระหว่างป่าบกและป่าชายเลน บริเวณชายคลองและป่าพรุ หรือในพื้นที่ที่เป็นดินเลนแข็ง น้ำท่วมถึงน้อย