สำหรับแมลงที่จะแนะนำให้น้องๆรู้จักก็คือ มด ซึ่งเป็นแมลงกลุ่มใหญ่ที่น้องๆเห็นทั่วๆไป มีมากมายหลายชนิด มีตั้งแต่มดตัวใหญ่ๆ เช่น มดแดง (แฝงพวงมะม่วง) จนถึงมดตัวเล็กๆ เช่น มดขี้หมา (มีกลิ่นเหม็นมาก) นอกจากนี้ก็มี มดดำ มดง่าม มดตะนอย มดคันไฟ (กัดเจ็บและคันมาก) มดตาลีตาลาน เป็นต้น

มดมีความเป็นอยู่อย่างรวมกันเป็นกลุ่ม ไม่มีชนิดใดที่อยู่โดดเดี่ยวเลย มีลักษณะคล้ายผึ้ง คือมี 3 วรรณะ มีมดราชินี มดตัวผู้ และมดงาน (ตัวเมีย) มดราชินีและมดงานจะไม่มีปีกและเป็นหมัน มดราชินีสามารถสลัดปีกทิ้งได้ มดงานที่ทำหน้าที่ป้องกันศัตรูอาจมีศีรษะและกรามโต มีลักษณะที่เรียกว่ามดทหาร ซึ่งผิดจากมดงานธรรมชาติ จำนวนมด ในแต่ละรังอาจมีตั้งแต่สิบตัว ไปจนถึงเป็นหมื่นๆ ตัว สำหรับอาหารของมดมีหลายแบบ แล้วแต่ชนิด บางชนิดกินของหวานๆ เกสรดอกไม้ บางชนิดกินซากสัตว์อื่น กินมูลสัตว์ และกินสัตว์อื่นเป็นอาหาร

ถ้าสังเกต เวลาเราวางอาหารทิ้งไว้ จะเริ่มมีมดมาตอม ในตอนแรกจะมีเพียงไม่กี่ตัว ต่อมาไม่ช้า จะมีมดมาตอมอาหารมากขึ้นเรื่อยๆ
จนเต็มไปหมด มดเหล่านี้มีวิธีการสื่อสารบอกเพื่อนมด ว่ามีอาหารอยู่ที่ใด
โดยเมื่อมดตัวใดตัวหนึ่งพบอาหาร มันจะปล่อยกลิ่น ซึ่งเป็นสารเคมีชนิดหนึ่ง
เรียกว่า ฟีโรโมน ออกมาทางเหล็กในที่ยื่นออกมาจากส่วนปลายของส่วนท้อง
และระหว่างที่เดินกลับรังก็จะใช้ส่วนท้องแตะ ทางเดินไปตลอดทางเพื่อแจ้งข่าวให้เพื่อนงานรู้ เมื่อมดตัวอื่นได้กลิ่นฟีโรโมน
ก็จะเดินตามกันมาเป็นแถวเพื่อกินอาหารและขนอาหารกลับรัง ระหว่างขากลับนี้
ก็จะปล่อยฟีโรโมนฟีโรโมนเพ่มเติมไปเรื่อยๆ ถ้ายังมีอาหารอยู่แต่ถ้าอาหารหมดแล้ว มดก็จะหยุดปล่อยฟีโรโมน กลิ่นฟีโรโมน
ก็จะระเหยหายไปในเวลา 2-3 นาที และจะไม่มีมดงานตัวใดเดินทางออกไปหาอาหารตามเส้นทางนั้นอีก

นอกจากมดสามารถปล่อยพวกโฟโมนนี้เพื่อใช้อาหารได้แล้ว มดบางชนิดยังสามารถบอกสารเตือนภัยเพื่อให้เพื่อนมดหนีเมื่อมีภัยอันตรายได้ และมดที่ตายแล้วยังปล่อยสารพวกกรดไขมันและเอสเทอร์ ระเหยออกมา เพื่อไปกระตุ้นให้มดงานตัวอื่นๆแบกศพออกไปทิ้งนอกรังได้ด้วย