วินาทีแรกที่ R. Taylor แหง National Science Foundation ของสหรัฐฯ
ไดเห็นชื่อโครงการวิจัยของ B. Balsley แหงมหาวิทยาลัย Colorado เขาก็แทบจะกลั้นเอิ๊กอากไมได
เพราะ Balsley ไดเขียนโครงการวิจัย เพื่อขอทุนทําวิจัยเรื่องการสํารวจสนามไฟฟาในบรรยากาศเหนือโลก โดยใชวาว
แตเมื่อ Taylor ไดพินิจพิเคราะหเจาะลึกในรายละเอียดของโครงการดานที่เกี่ยวกับความเปนไปได ความ
สําคัญ และประโยชนของโครงงานวิจัยนี้แลว ความรูสึกเดิมของเขาที่วา ความคิดของมนุษยที่ชื่อ Balsley คนนี้
เพี้ยน ก็เริ่มเปลี่ยนเปนวา ชักเขาทาเขาทางดี คือ Balsley เสนอวาเขาตองการจะชักวาวขึ้นฟาเหนือเกาะ
Christmas ในมหาสมุทรแปซิฟก และจากเชือกที่โยงตัววาวลงดินนั้น เขากะจะแขวนอุปกรณวิทยาศาสตร ที่จะทํ า
หนาที่เก็บขอมูลทางอุตุนิยมวิทยา เชน ดานความชื้น ความดัน อุณหภูมิ และสนามไฟฟา ติดตอเนื่องกันเปน
เวลา นานๆ
อันความคิดที่จะใชวาว
สํ ารวจธรรมชาตินี้มิใชความคิดใหม ในอดีต เมื่อประมาณ 250 ปมาแลว
Benjamin Franklin ไดเคยชักวาวขึ้นเหนือฟาเมือง Philadelphia เพื่อตรวจหาประจุไฟฟาในกอนเมฆ และ
มีกุญแจเหล็กแขวนอยู ที่ดายโยงวาว ในเวลาตอมาเมื่อมนุษยรูจักสรางบอลลูนและรูจักทําเครื่องบิน
การใชวาวในโครงการวิจัยทางวิทยาศาสตรก็คอยๆ ถดถอยหนีเขากลีบเมฆไป
หลังจากที่ไดรับอนุมัติเงินสนับสนุนการวิจัย Balsley ก็สามารถชักวาวของเขาขึ้นฟา
ไดสํ าเร็จเมื่อปลายปพ.ศ. 2533 วาวลอยอยูนาน 4 วันที่ ระดับความสูง 3.5 กิโลเมตรเหนือพื้นดิน
ขอมูลที่เขาไดจากการสํ ารวจครั้งนั้นไดถูกนํามาตีพิมพเผยแพร ในวารสารชื่อ Bulletin of the
American Meteorological Society เมื่อตอนเดือนมกราคมที่ผานมานี่เอง
วาววิจัยของ Balsley นี้มีขอดีเหนือบอลลูนหรือเครื่องบินหลายประการ คือนอกจากจะมีราคาคางวดถูก
กวาแลวมันสามารถลอย อยูกับที่ ไดทํ าใหนักวิทยาศาสตรไดรับขอมูลจําเพาะของสถานที่นั้น ตอเนื่องกันเวลา
นาน ซึ่งความสามารถ ประเด็นนี้ เครื่องบินหรือบอลลูนทํ าไมได
วงการอุตุนิยมวิทยามีความประสงคจะให Balsley ลอยวาวอีกหลายตัว ที่ระดับความสูง 15-20 กิโลเมตร
เพื่อตรวจสอบสถานภาพของโอโซนในบรรยากาศโลก ซึ่งมีแนวโนมวากํ าลังจะหมดไปทุกวัน
การหาวัสดุที่เหมาะสมมาทําตัววาว และเชือกโยงวาว นับวาเปนปญหาสํ าคัญในการวิจัยลักษณะนี้ เพราะ
เปนที่ทราบกันวา ที่ระดับความสูง 20 กิโลเมตร มีลมสินคาซึ่งมีความเร็วในการพัดประมาณ 5-10 เมตร/วินาที
ดังนั้นตัววาวจะตองไดรับการออกแบบใหสามารถทนทานตอกระแสลม