ปัญหาเด็กขี้อายเป็นปัญหาหนึ่งที่พบเห็นกันบ่อยในสังคม และเป็นปัญหาที่ผู้ปกครองมักจะไปเข้าใจว่าทำไมลูกของตนจะต้องเป็นเด็กเช่นนี้ พฤติกรรมเช่นนี้ พูดเสียงเบา ชอบนั่งเงียบๆ เฉยๆ ชอบเก็บตัว มีเพื่อนน้อย มีท่าทีอึดอัด หรือบางครั้งเหงื่อแตกเมื่อพูดคุยกับผู้ใหญ่ ไม่มีความคิดเห็นเป็นตัวของตัวเอง ไม่กล้าตัดสินใจ หรือตัดสินใจลำบาก ไม่ชอบนำตัวเองไปผูกพันหรือสัมผัสกับความลำบากยุ่งยากใดๆ ชอบนั่งสุดท้ายของห้อง
ทั้งนี้อาจจะเกิดจากสาเหตุ
- เด็กมีพฤติกรรมคล้ายๆ กับบุคคลในครอบครัว
- บิดามารดาอาจเป็นผู้ดีเลิศมากเกินไป
- บิดามารดาเคร่งครัดและเข้มงวดมากเกินไป มักปฏิเสธคำขอร้องหรือคำพูดที่มีเหตุผลของเด็ก
- ได้รับการตำหนิ หรือถูกวิพากษ์วิจารณ์จากบุคคลที่เกี่ยวข้องมากเกินไป
- ได้รับความเอาใจใส่ดูแลจากทางบ้านมากเกินไป
- มีความกลัวต่อความล้มเหลวและไม่เป็นคนพยายาม
วิธีแก้ไข
- หมั่นยกย่อง ชมเชย กระตุ้น ให้กำลังใจ พูดคุยกับเด็กด้วยคำพูดที่ไพเราะเสมอๆ ยิ้มแย้มกับเด็กตลอดเวลาที่พบเห็นและพูดคุยอย่างเป็นกันเอง
- หมั่นเรียกใช้หรือจัดเด็กให้มีความรับผิดชอบในงานบางอย่างตามความสามารถของเด็ก หรือเป็นกิจกรรมที่เด็กสามารถทำได้สำเร็จ
- ปฏิบัติต่อเด็กฐานะเป็นคนหนึ่งที่มีความต้องการ ความรู้สึกนึกคิดเช่นเดียวกับท่าน
- ควรหาโอกาสให้เด็กได้ทำงานร่วมกับผู้อื่นด้วยความสมัครใจโดยใช้คำพูดที่ให้กำลังใจจะดีกว่าใช้วิธีบังคับ
สิ่งที่พึงระลึก
- การกระตุ้นด้วยกิจกรรมที่ง่ายๆ ซึ่งเด็กทำสำเร็จ และการให้กำลังใจกับเด็กขึ้อายมักตามมาด้วยความสำเร็จ และคิดเสมอว่า ความก้าวหน้าจะค่อยๆ เป็นไปอย่างช้าๆ และความงอกงามจะค่อยๆ ตามไปด้วย
|
