เมืองอึกทึก
พระราชาแห่งเมืองอึกทึกทรงเบื่อหน่ายกับเสียงหนวกหูทั้งหลายภายในบ้านเมืองของพระองค์เพราะไม่ใช่เสียง
ธรรมดาอย่างที่ได้ยินได้ฟังในเมืองอื่นๆ สำหรับเมืองนี้เสียงทุกอย่างอึกทึกครึกโครม ไปหมด แมวก็ไม่ร้อเหมียวๆ แต่จะกรีดเสียงร้องจนแสบแก้วหู ส่วนนกก็ไม่ร้องจิ๊บๆ กลับส่งเสียงแหลมเหมือนนกหวีด แม้แต่เสียงลมพัดหวีดหวิว ยังพัดคึกๆ เหมือนเสียงรถไฟ หากพัดมาถูก ประตูที่เปิดอยู่มันจะปิดปึงปังจนหน้าต่างสั่นสะเทือนเลยทีเดียว
"แย่จัง" พระราชารับสั่งอย่างเอือมระอาเช่นนี้ทุกวัน แต่ไม่มีใครได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์เลย เพราะทุกคนก็มัววุ่นวายอยู่กับการเจรจาโต้ตอบกันเอ็ดอึงไปหมด พระราชาสุดที่จะทนต่อไป พระองค์จึงเสด็จไปที่หน้าต่าง และทรงร้องประกาศออกไป
"เงียบ ฉันสั่งให้ยุติเสียงอึกทึกทุกอย่าง ต่อไปนี้บ้านเมืองจะต้องตกอยู่ในความเงียบ"
เมืองอึกทึกจึงตกอยู่ในความเงียบตามพระประสงค์ของพระราชา ปราศจากเสียงใดๆ ผู้คนที่เดินไปมาบนท้องถนนก็ไม่พูดคุยกัน แม้แต่นกน้อยก็ไม่ส่งเสียงร้องเพลง ต่อมาพระราชาเริ่มรู้สึกว่าบ้านเมืองเงียบเหงาวังเวงเกินไป ทันใดนั้นพระองค์ ก็แว่วเสียงเบาๆ อยู่ริมกำแพงวัง ไก่หนุ่มตัวใหญ่ยืนคอตก หงอยเหงาอยู่ที่นั่น
"เจ้ามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ละ" พระราชารับสั่งถาม
"ข้ามาร้องเพลงที่นี่ทุกวันในยามเช้าแต่พระองค์ไม่เคยได้ยิน เพราะเสียงอึกทึกครึกโครมในเมืองดังกลบเสียงของข้า"
"เอ้าร้องเพลงซิ ฉันอยากฟัง" พระราชารีบสนับสนุน
"แต่พระองค์ทรงรับสั่งให้ทุกคนเงียบเสียง" ไก่หนุ่มแย้ง
"เหลวไหลน่า ก็เจ้าจะต้องส่งเสียงขันแต่เช้าตรู่ ปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาไงละ"
ไก่หนุ่มดีใจรีบโก่งคอขันเสียงเจื้อยแจ้ว ทำลายความเงียบไปสิ้น
"เอาละ ส่งเสียงได้แล้ว ฉันเบื่อความเงียบเต็มทีแล้ว" พระราชาทรงประกาศให้ทุกคนได้ยิน ทุกคนโห่ร้องด้วยความยินดีกันเซ็งแซ่ เสียงดังไปไกลก็นึกดูเถอะว่าหากชาวเมืองอึกทึกเปล่งเสียงไชโยโห่ร้องพร้อมๆกัน เสียงจะกึกก้องสักแค่ไหน
จากหนังสือ นิทานก่อนนอน แปลจากเรื่อง Noisy Town ผู้แปล ต้อยติ่ง
Http.www.everykid.com/worldnews2/twinlindex.html.
|