ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดสุรินทร์ วิทยาลัยครูสุรินทร์ ได้รวบรวมนิทานพื้นบ้านในจังหวัดสุรินทร์และจังหวัดศรีสะเกษขึ้น จำแนกเป็น3หมวด คือ นิทานพื้นบ้านภาษาไทยอีสาน (ลาว) มี 7 เรื่อง เช่น ท่าวเจ็ดหวดเจ็ดไห พะยากับเชียงเมี่ยง หลวงปู่บ่ยอมโง่ ท่าวหน่าผากท่าวกระด้น เป็นต้น นิทานพื้นบ้านภาษากูย (ส่วย) มี 2 เรื่อง คือ ท่าวซีลจีโบยควา และกวดตะนุอาเซิล นิทานพื้นบ้านภาษาเขมรสุรินทร์ มี 18 เรื่อง เช่น เน รืง เฉียง เยย ตรา (นางเยยตรา) รืง ตะนาน โกนตมแรยซอ (ตานานลูกช้างเผือก) รืง โกน เจริญ (ลูกมาก) รืงซแร็ย มะเยีย (หญิงมายา) รืง อาควะ เอาเคว็น (ไอ้บอด , ไอ้เป้) เป็นต้น ซึ่งนิทานพื้นบ้านภาษากูย (ส่วย) และนิทานพื้นบ้านภาษาเขมรสุรินทร์มีการแปลเป็นภาษาไทยควบคู่กันไปด้วย : สว่างจิต ศรีระษา
สมจิตร พ่วงบุตร, บรรณาธิการ. นิทานพื้นบ้านในจังหวัดสุรินทร์ ศรีสะเกษ. กรุงเทพฯ : กรุงสยามการพิมพ์, 2528.
|