อาจารย์นภา วิเศษศรี อาจารย์ 2 ระดับ 7 เป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษา ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นของโรงเรียนบ้านห้วยกุ่ม สังกัดสพท.ชบ.3  เมื่อการเรียนดำเนินมาถึงเนื้อหาการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม  อาจารย์นภาจึงเลือกสอนโดยให้นักเรียนศึกษาจากแหล่งเรียนรู้ ใช้วิทยากรภายนอก  เรียนรู้จากประสบการณ์จริง  บทบาทสมมติและการแก้ปัญหาร่วมกัน

          อาจารย์นภาเล่าว่า...ข้าพเจ้ามีความคิดว่า  ถ้านักเรียนมีจิตสำนึกที่ดีในเรื่องการอนุรักษ์ธรรมชาติ  จะเป็นการอนุรักษ์ที่ยั่งยืน   จึงจัดทำโครงการค่ายอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม  โดยนำนักเรียนชั้นม.1 - ม.3 เข้าค่ายพักแรม ณ สถานีพัฒนาและส่งเสริมการอนุรักษ์สัตว์ป่าเขาเขียว เป็นเวลา 2 วัน 1 คืน 

           นักเรียนได้เรียนรู้ระบบนิเวศในป่าโดยได้รับความรู้จากเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ฝึกประกอบอาหารจากอุปกรณ์และวิธีการที่ทำลายธรรมชาติน้อยที่สุด  ทำให้นักเรียนตระหนักว่า  มนุษย์จำเป็นต้องอาศัยธรรมชาติ  ถ้าธรรมชาติถูกทำลาย  มนุษย์จะดำรงชีวิตต่อไปได้อย่างไร

           มาเข้าค่ายครั้งนี้ นักเรียนได้เรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่น  เพราะมนุษย์ต้องพึ่งพาอาศัยกัน  นักเรียนเรียนรู้การปรับตัว  การแบ่งหน้าที่  การเป็นผู้นำผู้ตาม  ความสามัคคี  การเล่นบทบาทสมมติ  ทำให้นักเรียนรู้ว่าสัตว์ต่างๆต้องระวังตัวและมีความลำบากในการป้องกันภัยอันอาจเกิดจากมนุษย์

           เมื่อกลับจากค่าย  สิ่งที่เกิดขึ้นคือ นักเรียนไม่ทำลายต้นไม้ ร่วมปลูกไม้ดอกไม้ประดับบริเวณรั้วรอบโรงเรียน   นักเรียนสนใจ เอาใจใส่รดน้ำดูแลต้นไม้ที่ตนปลูกจนรั้วโรงเรียนมีแต่ดอกไม้สวยงามตลอดปี  ผลพลอยได้คือความสดชื่น สวยงาม ความภูมิใจที่ทำตนเป็นประโยชน์ต่อธรรมชาติและต่อโรงเรียน 

           อาจารย์นภามีความภาคภูมิใจที่การศึกษาจากแหล่งเรียนรู้ทำให้นักเรียนได้รับประสบการณ์จริง  ได้ความรู้  ได้แนวปฎิบัติ เกิดจิตสำนึกในการอนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม   อาจารย์นภาคาดหวังว่าสิ่งที่เด็กๆได้รับจะขยายผลสู่ชุมชนและประเทศชาติได้ในอนาคต