รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 มาตรา 31 บัญญัติไว้ว่า บุคคลย่อมมีสิทธิและเสรีภาพในชีวิตและร่างกาย การทรมานทารุณกรรมหรือการลงโทษด้วยวิธีการโหดร้าย หรือไร้มนุษยธรรมจะกระทำมิได้ แต่การลงโทษประหารชีวิตตามที่กฎหมายบัญญัติไว้ไม่ถือว่าเป็นการลงโทษด้วยวิธีการโหดร้าย หรือไร้มนุษยธรรม
นี่เป็นเหตุผลที่มาของการห้ามลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษาด้วยไม้เรียวตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการ ซึ่งมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2543 เป็นต้นมา หากวันใดครู อาจารย์เผลอไผล ลงโทษนักเรียนด้วยไม้เรียว อาจโดนร้องเรียนและมีสิทธิโดนสอน และถูกลงโทษทางวินัยได้ แต่อย่างไรก็ตามการลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษาก็ว่าไปตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการ ว่าด้วยการลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษา พ.ศ. 2543 วิธีลงโทษเพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมอันไม่พึงประสงค์ดังนี้ 1. ว่ากล่าวตักเตือน 2. ทำกิจกรรม 3. ทำทัณฑ์บน 4. พักการเรียน 5. ให้ออก นักเรียนระดับประถมศึกษาตอนต้น ลงโทษได้ในระดับ 1-3 มัธยมตอนปลาย ลงโทษได้ในระดับ 1-4 ระดับอุดมศึกษาหรือปริญญาตรี ( ป.ว.ส.) ลงโทษได้ทุกสถาน
ที่มา:อุดม ทิพย์รักษ์. ไม้เรียวสร้างชาติ วิทยาจารย์. 100 , 8 ( พฤศจิกายน 2544 ) : 21 - 22
|
