ชื่อท้องถิ่น เตยหอม

ชื่อวิทยาศาสตร์ Pandanus amaryllifolius Roxb.

วงศ์ Pandanaceae

เตยหอม เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว  เป็นพืชที่ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ มีลำต้นติดดิน ออกรากตามข้อของลำต้นได้เมื่อลำต้นยาวมากขึ้น ใช้เป็นรากค้ำยัน  ใบสีเขียว เรียวยาวตรงกลางใบเป็นร่องลึกตลอดใบ ขอบใบทั้งสองด้านมีหนามเล็กๆ ใบติดกับลำต้นเรียงตัวกันวนรอบลำต้น เมื่ออายุมากขึ้นจะมีดอก ในใบมีน้ำมันหอมระเหย มีกลิ่นหอมเย็นชื่นใจ ในทางสมุนไพรใช้ใบต้มกับน้ำ เติมน้ำตาลหวานเล็กน้อย ใช้ดื่มบำรุงหัวใจ ทำใช้ชุ่มคอชื่นใจ ใบตำพอกรักษาโรคผิวหนัง ต้นและรากขับปัสสาวะ ในการปรุงอาหารหวานบางชนิด นิยมใช้สีเขียวจากใบเตยหอม เป็นส่วนผสมให้เกิดสีและมีกลิ่นหอม เช่น ลอดช่อง ขนมเปียกปูน ขนมชั้น สาลี่ เค๊ก ฯลฯ นอกจากนี้ใบเตยหอม ยังใช้ใบเป็นไม้ปักแจกันหรือกำเป็นช่อร่วมกับดอกไม้อื่นๆ ได้ดีอีกด้วย

การขยายพันธุ์ ทำโดยการปักชำลำต้นหรือกิ่งแขนง ที่แยกมาจากต้นแม่ โดยชำลงในดินที่ลุ่มน้ำเช่นริมคันสวน ถ้าชำในที่ดินแห้งต้องรดน้ำให้ชุ่มชิ้นตลอดเวลา ชอบที่ร่มรำไรแต่ก็ทนต่อแสงแดดได้ดี