ติ้วขาวเป็นไม้ต้น ผลัดใบ สูงถึง 35ม. โคนต้นมีหนาม เปลือกสีเทาแตกเป็นสะเก็ด ใบ เดี่ยว เรียงตรงข้าม แผ่นใบรูปรี หรือรูปไข่กลับหรือรูปขอบขนาน หรือรูปใบหอก กว้าง 1-7 ซม. ยาว3.5-14 ซม. ปลายใบแหลม หรือเป็นติ่งแหลม บางครั้งมน โคนใบรูปลิ่มกว้าง ถึงเกือบกลมผิวใบมีขนทั้งสองด้าน ก้านใบยาว 0.5-1.5 ซม. ดอกสีขาวถึงชมพูอมแดง เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 ซม. ออกเป็นช่อตามง่ามใบและกิ่ง ผล รูปกระสวย ยาวกว่ากลีบเลี้ยงสามเท่า แตกเป็นสามกลีบเมื่อแก่มีเมล็ดขนาดเล็กจำนวนมาก
ติ้วขาวมีการกระจายพันธุ์ในพื้นที่โล่งและตามชายป่าทั่วทุกภาคของประเทศ ที่มีความสูงระดับน้ำทะเลปานกลางถึง 600 ม. ออกดอกเดือนมีนาคม-กรกฎาคม ผลแก่เดือนสิงหาคม-กันยายน น้ำยางจากลำต้นใช้รักษาบาดแผลและทาแก้ฝ่าเท้าแตก รากและใบใช้ต้นกินแก้ปวดท้องเปลือกและใบตำผสมกับน้ำมันมะพร้าวทาแก้โรคผิวหนัง
ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้. พรรณไม้ต้นของประเทศไทย. กรุงเทพฯ : พิมพ์ที่ บริษัท ไดมอนด์ พริ้นติ้ง จำกัด, 2542.
|