ขจร

ขจร

“…หอมดอกไม้ใกล้กุฎิ สายหยุดมลิลา
ยิหุบบุปผา แมผกากลิ่น ขจร

วรรณคดี : เห่เรื่อง “พระอภัยมณี”
ผู้ประพันธ์ : สุนทรภู่

ชื่อพฤกษศาสตร์ : Telosma minor, Craib.
ชื่อสามัญ : Cowslip Creeper
ชื่อวงศ์ : Asclepiadaceae

ขจรเป็นไม้ประเภทเถาเลี้อย เถาเล็กสีเขียว มีพุ่มทึบ ใช้ปลูกเป็นซุ้มกันแดดหรือ ปลูกคลุมหลังคาเรือนต้นไม้ ขึ้นได้ในสภาพดินทุกชนิด ปลูกง่าย ชอบแสงแดดจัดดอกมีกลิ่นหอมเย็น นิยมใช้ทำอุบะดอกไม้ ร้อยมะลัย และใช้รับประทานได้
ใบมีสีเขียวอ่อน ลักษณะรูปใบพลู โคนใบมนหยักเป็นรูปหัวใจ ปลายแหลม มีขนากว้างประมาณ 3 – 4 ซ.ม. ยาวประมาณ 5 – 7 ซ.ม.
ดอกอกเป็นพวงคล้ายพวงอุบะ มีขนาดเล็ก มีเหลืองอมขาว มีกลิ่นหอม ออกดอกตามขั้วก้าน ช่อดอกสั้น ดอกบานเวลาเย็น เมื่อดอกร่วงจะเกิดฝัก
ฝักเป็นรูปกระสวยยาวขนาดยาวประมาณ 10 – 13 ซ.ม. ฝักอ่อนมีเขียว ฝักแก่สีน้ำตาลดำ พวงหนึ่งมันจะติดฝัก 2 ฝัก เมื่อฝักแก่จะแตกออก เมล็ดภายในมีขนยาวเป็นปุยฝ้ายที่หางจึงปลิวไปตกในที่ไกล ๆ ได้
การขยายพันธุ์ ใช้เมล็ดเพาะ ปักชำ ทับกิ่ง


วิชิต สุวรรณปรีชา. พฤกษาในวรรณคดี เล่ม2. กรุงเทพฯ :บริษัท อักหราพิพัฒน์จำกัด,มปป.













โดย : นางสาว duangjai natrsodkig, ripw klongluang patumtani 13180, วันที่ 28 เมษายน 2545