ลิงกังมีถิ่นกำเนิดในเทือกเขาตะเนาศรี อาชิเพลาโก ไทย มาเลเซีย สุมาตรา เบอร์เนียว ในประเทศไทยส่วนใหญ่มีอยู่ทางภาคตะวันตกและภาคตะวันตกและภาคใต้
ลิงกังเป็นลิงที่ใหญ่ที่สุดในจำนวน Macaca หางเรียวแหลมคล้ายหางหมูและยาวไม่เกินหนึ่งในสามของความยาวของหัวและตัวรวมกัน และเมื่อมันยืนหางจะกระดกขึ้นไปบนหลังและชี้ขึ้นข้างบน ตัวปกคลุมด้วยขนสั้นๆสีเทา หรือมีสีน้ำตาล หน้าค่อนข้างยาวขนบนหัวสั้นและขึ้นวนเป็นก้นหอย ขนที่แก้มและที่ขมับจะขึ้นชี้ไปทางหลังและเฉียงขึ้นเล็กน้อย ขนทางด้านให้ท้องสีจะจางกว่าบนหลังและมีสีเกือบขาว ลิงกังชอบอาศัยอยู่ตามป่าทึบบริเวณเชิงเขาและชอบอยู่รวมกันเป็นฝูง อาจเป็ฯฝูงเล็กหรือฝูงใหญ่ก็ได้ บางตัวอาจออกหากินเดี่ยวๆ ไม่เข้ารวมฝูง ปกติชอบลงมาอยู่บนพื้นดินมากกว่าจะอยู่บนต้นไม้ แต่เวลาจะนอนจะขึ้นไปนอนบนต้นไม้ ลิงชนิดนี้คนสามารถนำมาหัดให้เชื่องและใช้งานได้ คือใช้ขึ้นต้นมะพร้าว แล้วปลิดลูกแส่งมาเป็นการช่วยผ่อนแรงงานคนด้วย ชอบส่งเสียงร้องและมักร้องรับกันทั้งฝูง เมื่อกินอาหารก็ชอบเอามาเก็บไว้ข้างๆ แก้ม แล้วค่อยๆเอามือดันอาหารที่เก็บไว้นั้นออกมากินทีละน้อย อาหารของลิงกังได้แก่ ผลไม้ แมลงบางชนิดและเมล็ดพืชบางชนิด ลิงกังไม่มีชีวิตครอบครัวเฉพาะคู่ ตัวผู้และตัวเมียแต่ละตัวจะสมสู่กันหลายตัว ฤดูผสมพันธุ์ก็ไม่มีแน่นอน ลิงกังเมื่ออายุได้ 4 ปี ก็จะโตเต็มที่สามารถสืบพันธุ์ได้ ระยะตั้งท้องประมาณ 5-6 เดือน และจะออกลูกครั้งละ 1 ตัว อายุยืนเฉลี่ยถึง 26 ปี
แหล่งที่มา
ผ่อง เล่งอี้.สัตว์ป่าสงวนและสัตว์ป่าคุ้มครอง.พิมพ์ครั้งแรก,กรุงเทพ:เซเว่น พริ้นติ้ง กรุ๊ป,2538
|