มรรยาทของชาวพุทธ

มรรยาท หมายถึง ระเบียบการปฏิบัติที่สังคมกำหนดไว้เป็นแนวทางในการแสดงออกทางกายและทางวาจาในรด้านต่างๆ เช่น กิริยาท่าทาง การแต่งกาย การพูด การแสดงอริยาบทต่างๆเป็นต้น สังคมแต่ละแห่งมีประเพณีในการแสดงออกไม่เหมือนกัน เช่น ฝรั่งทักทายกันโดยการจับมือ คนไทยแสดงออกโดยการที่ผู้น้อยไหว้ผู้ใหญ่ก่อนเป็นต้น

คนไทยจึงได้รับการยกย่องจากต่างชาติมานานแล้วว่าเป็นผู้มีมรรยาทอ่อนโยน นิ่มนวล น่ารักเราจึงควรเรียนรู้เกี่ยวกับมรพัชร

รยาทในสังคมไทย ในที่นี้จะมาพูดถึงมรรยาทเรื่อง การยืนและการเดิน

1.มรรยาทในการยืน

1.1การยืนตามลำพัง การยืนตามลำพังแม้จะไม่ต้องระวังตัวมากเหมือนการยืนต่อหน้าผู้ใหญ่ แต่ก็ไม่ควรปล่อยตัวในลักษณะที่น่าเกลียด การยืนควรอยู่ในลักษณะสุภาพ

1.2การยืนต่อหน้าผู้ใหญ่ สมัยก่อนถ้าไม่จำเป็นจะไม่ยืนตรงต่อหน้าผู้ใหญ่แต่อาจจะยืนเฉลียงไปทางใดทางหนึ่ง แต่ปัจจุบันไม่ถือกันมากนัก ลักษณะการยืน ยืนตรง ขาชิดปลายเท้าห่างกันเล็กน้อย ท่าทางสำรวมมือประสานกัน

2.มรรยาทในการเดิน

2.1การเดินตามลำพัง ปล่อยตัวตามสบายได้แต่อย่าทำให้น่าเกลียดจนเสียบุคลิกภาพ ขณะเดินนั้นหลังควรตรง ช่วงก้าวไม่สั้นหรือไม่ยาวเกินไป

2.2การเดินกับผู้ใหญ่ การเดินตามผู้ใหญ่ควรเดินอย่างสุภาพ ลักษณะในการเดินให้เดินทางซ้ายค่อนไปทางหลังล็กน้อยห่างประมาณ 1-2ฟุตท่าเดินควรน้อบน้อมอย่าเดินส่ายตัว

2.3การเดินสวนกับผู้ใหญ่และเดินผ่านผู้ใหญ่ การเดินสวนกับผู้ใหญ่ให้ห่างเล็กน้อยค้อมพอควร ถ้าผู้ใหญ่ทักให้หยุดยืนและประสานมือ เมื่อการสนทนาจบให้ไหว้แล้วค้อมตัวผ่านไป พัชร