|
แม้เลือกเกิดไม่ได้
ชีวิตของคนเราที่เกิดมาย่อมมีความแตกต่างกันไป บางคนเกิดมาพบกับความยากจนข้นแค้นแสนลำบากยิ่งนัก บางคนเกิดมาพบกับความพรั่งพร้อม มีเงินทองมากมาย มีชีวิตที่สุขสมบูรณ์ แต่คนเรานั้นคงเลือกที่จะเกิดมาเป็นแบบที่ตนอยากที่จะให้เป็นไม่ได้
คนที่ไม่มีความพอดีเท่านั้น ที่จะเป็นทุกข์ ทุกข์ที่ตัวเองไม่มีเหมือนคนอื่นเขา เห็นคนอื่นเขามีอย่างใด ก็มีความอยาก ที่จะมีเหมือนคนอื่นเขา ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีเงินทองเหมือนกับคนอื่น เมื่อไม่มี ไม่ได้อย่างที่คนอื่นเขามี ก็ดิ้นรนหามาเพื่อให้มีเหมือนคนอื่นเขา ทั้งที่ของสิ่งนั้นความจริงแล้วไม่ได้มีประโยชน์ที่จะนำมาใช้มากมายนัก เมื่อมีแล้วก็ยังไม่เห็นคุณค่าของมันอีก ไม่คิดว่ากว่าจะได้มาเป็นของตัวเองนั้นลำบากแค่ไหน ถ้าหากว่าหามาได้ด้วยตัวเองก็คงไม่เป็นไรมาก แต่เมื่อใดที่ต้องรบกวนพ่อแม่เพื่อหามาให้ด้วยแล้ว ผู้นั้นคงเรียกว่าเป็นผู้ที่ไม่รู้จักความพอดีอย่างยิ่ง ไม่คิดบ้างหรืออย่างไร ว่าพ่อแม่จะลำบากแค่ไหนกว่าจะหาเงินทองมาให้เราใช้จ่ายได้ ท่านต้องทำงานหนักเหน็ดเหนื่อยเพื่อลูก แล้วลูกยังไม่เห็นใจพ่อแม่อีกหรือ? คนเราเมื่อไม่รู้จักความพอดีในชีวิตแล้วคงอยากยิ่งที่ชีวิตจะเป็นสุข คงต้องดิ้นรนเพราะความไม่พอดีของตนเองแบบนี้ตลอดไป แล้วจะหาความสุขที่แท้จริงในชีวิตได้ที่ไหน คนที่รู้จักความพอดี รู้จักตนเองว่าตนเองเป็นอย่างไรเท่านั้น จึงจะเกิดความเป็นสุขในชีวิตได้อย่างแท้จริง
ถึงแม้คนเราจะเลือกเกิดมาเป็นผู้ที่มีความพรั่งพร้อมทั้งทางกายและใจไม่ได้ แต่คนเรานั้นก็เลือกที่จะดำเนินชีวิตอย่างสงบสุขได้ด้วยตนเอง หากเรารู้จักความพอดี รู้จักพอ พอใจในสิ่งที่ตนเองมี พอใจในสิ่งที่ตนเองเป็นอยู่ ไม่ดิ้นรนขวักไขว่จนเกินตัวแล้ว ชีวิตนี้ก็จะมีแต่ความสุขสงบ เพราะเรามีความพอดี ชีวิตจึงเป็นสุขได้อย่างแท้จริง |