ท. เลียงพิบูลย์, ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว.กรุงเทพฯ; สภายุวพุทธิกสมาคมแห่งชาติ , 2505
หนังสือเล่มนี้มีความหลากหลายแต่แนวความคิดย่อยเรื่องรายละเอียดจะแตกต่างออกไป บางเรื่องก็เป็นเรื่องเล่าง่ายๆมีความสมจริงบางเรื่องมีจิตนาการค่อนข้างสูง เป้นการฝันไปถึงภาพสวรรค์นรก ยังทำให้เราเข้าใจประวัติศาสตร์ของชุมชน เช่นในกรุงเทพฯเมื่อ 40-50 ปีก่อนได้อย่างภาพจน์ ทำให้เรารู้จักประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเพิ่มมากขึ้น ในสังคมปัจจุบันที่เน้นการบริโภคแบบตัวใครตัวมัน เน้นการสร้างความรำรวยโดยไม่สนใจว่าจะได้มาอย่างไร เยาชนรุ่นนี้อาจจะรู้สึกว่าการทำดีเป็นเรื่องเชยแต่ถ้าใครสนใจติดตามข่าวสารในเรื่องราวความก้าวหน้าทางความคิดภูมปัญยาในสังคมอื่นจะพบว่า ปัญญาชนทั่วโลกที่สนใจปัญหาและการพัฒนาสังคมให้ดีขึ้นได้กลับมาสนใจพลังสร้างสรรค์ของสมาธิ และจิตใจกันมากขึ้น การทำความดีในความหมายอันกว้างว่าเป็นการทำให้ตนเองรู้สึกจิตใจดีไปด้วย
|