มานพ ถนอมศรี. เจ้ากบปากกว้าง. กรุงเทพฯ:ต้นอ้อ,2532
เจ้ากบน้อยมีความภาคภูมิใจในปากของมัน มันอยากรู้ว่าจะมีสัตว์อื่นอีกไหมที่มีปากกว้างใหญ่ และสวยงามเท่าปากของมันกบนน้อยเมื่อพบสัตว์จต่างๆก็จะถามว่าปากเจ้าทำไมถึงเล็กเช่นนี้แล้วจะกินอย่างไรพุดด้วยความโอ้อวดและให้สัตว์ทั้งหลายดูปากของมันว่ากว้างและมันก็ภมิใจที่พระเจ้าประทานปากอันแสนวิเศษมาให้ขณะที่กระโดดไปยังสระน้ำเจองูจึงถามว่าทำไมปากเจ้าช่างเล็กอย่างนั้นน่าสงสาร เจ้ากบน้อยพูดเหยีดหยันอ่างไม่เกรงใจ แล้วเจ้ากบน้อยถามต่อว่างูจะกินอาหารอย่างไรงูไม่ตอบอะไรเลื้อยเข้าหากบน้อยอ้าปากงับเจ้ากบน้อยทันที งูจึงพูดรู้หรือยังว่าเรากินอย่างไร กว่าจะรู้กบน้อยก็คิดว่าสายไปเสียแล้ว .
|