เอลิซ่า เพนน่า. ยุงกับวัวกระทิง. กรุงเทพ:โกรเลียร์อินเตอร์เนชั่นแนล,2535.
ยุงตัวหนึ่งมันบินมานานแล้วจึงตัดสินใจที่จะหาที่หยุดพัก แต่มันเป็นยุงที่สำคัญตัวผิดอย่างมากและก็เลือกมากว่าจะพักที่ตรงไหน ขณะที่วันกำลังบินหาที่เกาะอยู่ก็แลเห็นวัวกระทิงตัวหนึ่งในทุ่งนาใกล้มันบินเกาะที่เขาข้างซ้ายของวัวและกระแอมเบาๆแล้วเอ่ยว่าคุณวัวดิฉันหวังว่าตัวดิฉันคงไม่หนักเกินไปสำหรับคุณหรอกนะค่ะ แต้ถ้าหากว่าตัวดิฉันหนักไปล่ะก็ คุณโปรดบอกมาตามความเป็นจริงดิฉันจะรีบบินไป วัวกระทิงจึงพูดว่าความจริงแล้วฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอบินมาเกาะอยู่บนเขาของฉันดังนั้นเวลาเธอบินไปฉันก็คงไม่รู้สึกอะไรอยู่นั้นเอง นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนที่คิดว่าตนเองสำคัญที่สุดนั้น บางทีที่แท้ของเขาอาจเป็นคนที่สำคัญตนผิดคือเขาไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยก็ได้.
|