กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง กำลังหิวโซมาก... มันกำลังจ้องมองไปที่ผลองุ่นพวงงาม บนต้นไม้ "มันช่างกินเจ้าสุนัขจิ้งจอเอ่ยขึ้นด้วยความหิว"แต่พวงองุ่นนั้นอยู่สูงเกินไป ฉันจะต้องพยายามกระโดดขึ้นไปกินองุ่นพวงนั้นให้ได้"เมื่อสุนัขจิ้งจอกคิดได้ มันจึงกระโดดขึ้นสูงๆ กระโดดแล้ว กระโดดอีกหลายหน แต่ก็ไม่สามารกระโดดงับผลองุ่นพวงนั้นได้สักทีเจ้าจิ้งจอกจึงคิดหาวิธีที่จะเอาผลองุ่นมากินให้ได้ในที่สุดเจ้าสุนัขจิ้งจอกก็เอ่ยขึ้นว่า "ฉันเพิ่งเห็นพวงองุ่นพวงนั้นว่ามันยังดิบและเขียวอยู่ องุ่นพวงนั้นคงจะไม่หวานเป็นแน่ เพราะว่าฉันไม่ชอบกินองุ่นดิบและมันคงจะมีรสชาติเปรี้ยวมากเลย ฉันไม่อยาก
จะกินองุ่นพวงนั้นแล้วหล่ะ"สุนัขจิ้งจอกก็เดินผละไปจากต้นองุ่นต้นนั้นโดยที่ไม่ได้อะไรเลยแต่เจ้าจิ้งจอกก็รู้ดีว่า ซึ่งจริงๆแล้ว ผลองุ่นพวงนั้นสุกและก็มีรสชาติที่หวานแน่นนอน และที่เจ้าจิ้งจอกมันบอกว่าผลองุ่นนั้นทั้งดิบและมีรสชาติเปรี้ยว ก็เพราะว่าเจ้าจิ้งจอก มันกระโดดไม่ถึงผลองุ่นพวงนั้นตากหาก มันจึงเอ่ยเพื่อไม่ให้เสียหน้าที่ตัวมันไม่สามารถที่จะเอาพวงองุ่นพวงนั้นมากินได้ ตามที่ตนหวังจะกินจนหายหิวเชียวหละนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าพูดออกมาอย่างไม่อายที่ไม่อยากได้สิ่งของนั้น แต่ที่แท้ก็ไม่สามารถที่จะเอาสิ่งนั้นมาได้ต่างหาก(beeskids.2544.[ ออนไลน์ ].เข้าถึงได้จาก:www.beeskids.com).
|