จิระนันท์ พิตรปรีชา, ใบไม้ที่หายไป. กรุงเทพฯ; อ่านไทย, 2532
จุดเด่นของหนังสือรวมบทกวี ใบไม้ที่หายไป อยู่ที่ศิลปะของการคัดสรรเรียงร้อยบทกวีอย่างมีเอกภาพ ทำให้สะท้อนภาพอย่างชัดเจนและมองโลกอย่างแจ่มใสเป็นผู้หญิงที่มีความมคิดแข็งกล้าและมีอารมณ์หนักแน่น บทกวีแต่ละบทแสดงให้เห็นการเปลี่ยนผ่านประสบการณ์ชีวิต ความรัก ความเจ็บปวด ความพ่ายแพ้ทำใหห้เกิดความเข้าใจในโลกและชีวิต เช่น
เรียนรู้ ต่อสู้มายา
ก้าวไปข้างหน้า เข้าหามวลชน
ชีวิต อุทิศยอมตน
ฝ่าความสับสน เพื่อผลประชา
กลอนบทนี้เขียนเพื่อปลุกสำนึกสังคมยอมรับบทบาทคุณค่าของผู้หญิงในฐานะมนุษย์ แแและกระตุ้นให้ผู้หญิงมั่นใจในศักยภาพของตนเอง
|