ด้วยความมีนิสัยรักการแต่งกลอน จึงมีความเชี่ยวชาญสามารถบอกบทดอกสร้อยสักวาได้ ผลแห่งความสามารถได้เป็นครูสอนหนังสืออยู่ที่วัดศรีสุดารามระยะหนึ่ง แล้วไปเป็นเสมียน นายระวางกรมพระคลังสวน   แต่อุปนิสัยไม่เหมาะกับงาน จึงกลับมาอยู่พระราชวังหลังอย่างเดิม

ความเป็นหนุ่มประกอบกับความคะนองทำให้ไปติดพันฉันท์ชู้สาวกับหญิงในวังที่ชื่อ "นางจัน" ทำให้ถูกเวรจำทั้งคู่ เมื่อกรมพระราชวังหลังทิวงคต จึงพ้นโทษ ประมาณ พ.ศ.๒๓๕๐   แล้วจึงไป หาบิดาที่เมืองแกลง ขณะเดินทางได้แต่ง "นิราศเมืองแกลง" เป็นครั้งแรกในชีวิต

ด้วยความมีนิสัยรักการแต่งกลอน จึงมีความเชี่ยวชาญสามารถบอกบทดอกสร้อยสักวาได้ ผลแห่งความสามารถได้เป็นครูสอนหนังสืออยู่ที่วัดศรีสุดารามระยะหนึ่ง แล้วไปเป็นเสมียน นายระวางกรมพระคลังสวน   แต่อุปนิสัยไม่เหมาะกับงาน จึงกลับมาอยู่พระราชวังหลังอย่างเดิม

ความเป็นหนุ่มประกอบกับความคะนองทำให้ไปติดพันฉันท์ชู้สาวกับหญิงในวังที่ชื่อ "นางจัน" ทำให้ถูกเวรจำทั้งคู่ เมื่อกรมพระราชวังหลังทิวงคต จึงพ้นโทษ ประมาณ พ.ศ.๒๓๕๐   แล้วจึงไป หาบิดาที่เมืองแกลง ขณะเดินทางได้แต่ง "นิราศเมืองแกลง" เป็นครั้งแรกในชีวิต