โดยมีสัมผัสสระอยู่ระหว่างโคลงกับร่าย กล่าวคือ คำสุดท้ายของร่ายหรือโคลงสัมผัสกับ

คำที่ ๑ หรือ ๒ หรือ ๓ ของคำประพันธ์ในบทต่อไป

คลี่ไคลพลผ้าย แลนา คลับคล้ายถึงทุ่งนา แลนา คลับคลา

ถึงท่งหญ้า แลนา หัวหน้าเข้าพงเลา แลนา พลเทาถึงพงแฝก แลนา

พงแขมแซกคาพง ถึงป่าดงป่าแดง แลนา เห็นระแหงแหล่งไหล้ แลนา

เห็นหมู่ไม้หนั่นหนา แลนา ราชาชมชื่นชม แลนา คือไม้หมู่นี่นี้ ชื่อโอ้นามใด

แลนา

พลจรใจจำหมั้น ทูลชื่อไม้นั้นนั้น แด่ไท้ทุกอัน

ครั้น ธ รู้ตระหนักแล้ว ลอราชชมไม้แก้ว เหมือนดังแก้วกลอยใจ พี่นา

โคลง 4

แอ่นเคล้าเหมือนแม่เคล้า คลอคลึงพี่นา

หอมกลิ่นเรียมคิดถึง กลิ่นเจ้า

สุกกรมพยอมพึง ใจพี่พระเอย

เหมือนกลิ่นอรหนุ่มเหน้า พี่ต้องติดใจบารนี

นางแย้มเหมือนแม่แย้ม ยินดี ร่อนา

ต้องดุจมือเทพี พี่ต้อง

ช้องนางคลี่เกศี นุชคลี่ลงฤา

รักดุจเรียมรักน้อง ร่วมรู้รักเรียม

ยมโดยประดุจเกล้า จงโดย

ใบโบกคือนุชโชย เรียกข้า

เรียมเกดเรียมโหย หาเกศนุชแม่