เสียงหัวเราะ

เสียงหัวเราะเป็นเสียงแสดงกิริยาอาการทางธรรมชาติของมนุษย์ ที่สะท้อนให้เห็นถึงจิตใจที่เป็นสุขของผู้หัวเราะ เด็กทุกคนเมื่อเกิดมาไม่นานก็สามารถหัวเราะได้เองโดยไม่ต้องสอน แต่เมื่อโตขึ้นเสียงหัวเราะนี้จะค่อยๆเลือนหายไปอย่างน่าเสียดาย ผู้ที่ยังสามารถหัวเราะได้บ่อยๆ จึงนับว่าเป็นผู้โชคดียิ่ง มีผู้กล่าวถึงเสียงหัวเราะไว้อย่างน่าสนใจมากมาย ดังนี้ ใช้เสียงหัวเราะเพื่อรักษาตนเองให้ผ่อนคลายและสบายใจ เอเมอร์สันบอกว่า “การรับรู้ความขบขันและความตลกนั้นเป็นสายใยแห่งความเข้าใจกับผู้อื่น เสียงหัวเราะเป็นสัญลักษณ์แห่งความสมบูรณ์ของจิตใจ เราต้องเรียนรู้ชีวิตจากเสียงหัวเราะพอๆกับเรียนรู้จากหยาดน้ำตาและความกลัว” ใช้เสียงหัวเราะอันเบิกบานลดความตึงเครียดสำหรับวันที่แสนหนัก การหัวเราะจะลดอารมณ์เครียดและผ่อนคลายสมอง ใช้เสียงหัวเราะป็นคลื่นของความรื่นรมย์ใจเพื่อให้ความร่าเริงกระจ่างขึ้นในห้องอันทึบหนัก เสียงหัวเราะเป็นยาที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตอันยืนยาวและเป็นสุข เพราะบุคคลผู้รู้จักหัวเราะจะมีชีวิตยืนยาว ใช้อารมณ์ขันและเสียงหัวเราะเพื่อสร้างความเป็นกันเอง ลดความรู้สึกแปลกหน้า ลดความรู้สึกเป็นทางการ นึกถึงสุภาษิตที่ว่า .สนุกกับเรื่องไร้สาระ เล็กๆน้อยๆ ก่อนที่จะเพลิดเพลินกับนักปราชญ์และกับเรื่องที่ยากๆ สำคัญที่สุด ต้องเรียนรู้ที่จะหัวเราะให้กับตนเอง มีชีวิตแต่ละวันด้วยอารมณ์อันรื่นเริง (เก็บตกจากเสียงแห่งความสดใสของชีวิต โดย ผศ.ดร. โสรีช์ โพธิแก้ว) การทำให้เกิดเสียงหัวเราะอาจเป็นเรื่องยากสำหรับบางคน ทำอย่างไรจะหัวเราะได้ จึงเป็นเรื่องที่น่าสนใจไม่น้อย ที่ซานตาบาร์บาร์บารา คอลเลจ ในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา มีการเปิดสอน “วิชาหัวเราะ” (Laughing-Learning) ซึ่งสอนโดยนักจิตวิทยา 2 ท่าน คือ ดร.สเตฟ อัลเลนจูเนียร์ และ ดร.แอบเนตด์ กู๊ดฮาร์ต (ฟังดูแล้วน่าสมัครเรียน คงจะได้หัวเราะกันทั้งชั่วโมง) ท่านทั้งสองได้แนะนำว่า ถ้าเห็นอะไรแปลกๆ ขำๆ ขันๆ ก็ตัดรวบรวมเก็บไว้ เช่นพวกการ์ตูน เรื่องตลกๆ หรือคำพูดแปลกๆตลกๆของบรรดาผู้คน รวมทั้งการกระทำของเขา เมื่อเปิดเอามาดูเวลาใดจะทำให้ระเบิดหัวเราะออกมาได้ดี เวลาทำงานให้มีเวลาพักสำหรับหัวเราะบ้าง เช่นเดียวกับเวลา “coffee break” โดยใช้เวลานี้อ่านหนังสือตลกๆ หรือทำอะไรก็ได้ที่ให้ความเพลิดเพลินสนุกสนานแก่ตัวเองอย่างแท้จริง จะเป็นการเติมพลังให้สดชื่นหลังจากการทำงานอย่างเคร่งเครียด จำไว้เสมอว่า เมื่อเราหัวเราะ คนอื่นจะหัวเราะด้วย และจะทำให้เขามีความรู้สึกใกล้ชิดกับเรามากขึ้น ตอนใกล้จะเลิกงาน ลองตรวจสอบดูว่า วันนี้เราทำอะไรตลกๆ ขำๆ ขันๆ บ้าง ถ้ายังไม่ทำก็รีบทำเสียก่อนเลิกงาน ใช้เวลาในร้านขายของเด็กเล่นบ้าง ของเหล่านี้จะทำให้จิตใจครึกครื้นขึ้น เป็นผลให้ร่างกายสดชื่น ไม่เคร่งเครียด (เก็บตกจากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ คอลัมภ์ “หัวเราะเพื่อลดความเครียด”) เมื่ออ่านจบแล้ว ขอให้หัวเราะกับคนข้างๆอย่างน้อยหนึ่งครั้ง หรือถ้านั่งอ่านคนเดียวก็ขอให้หัวเราะกับตนเอง แต่อย่าดังมากนัก เดี๋ยวคนอยู่ไม่ไกลจะนึกว่า เรากำลัง “เพื้ยน” ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! Rions-nous! (ภาษาฝรั่งเศส อ่านว่า รีออง-นูส์) มาหัวเราะกัน อย่าง อ.ภูสฤษดิ์ ขันธริโย หนุ่ม (ไม่) น้อย ที่หัวเราะสนั่นที่สุดในโรงเรียนศรีพฤฒา.

โดย : นาง พรรณี ชุติวัฒนธาดา, โรงเรียนศรีพฤฒา, วันที่ 22 กันยายน 2545