หมา

หมากลางถนน  หมาไม่มีเจ้าของ , ไร้ญาติ

หมาขี้ไม่มีใครยกหาง  (สำนวน) คนที่ชอบยกตัวเอง โอ้อวดตน

หมาจนตรอก  จำเป็นต้องสู้เมื่อจวนตัวไม่มีทางเลี่ยง

หมาในรางหญ้า  คนที่หวงสิ่งซึ่งตนเองไม่ได้ใช้ประโยชน์

หมาบ้าพาลกระแชง  คนพาลหาเรื่อง

หมามีเขา เต่ามีหนวด  สิ่งที่เป็นไปไม่ได้,สิ่งที่ไม่เป็นความจริง

หมามีปลอกคอ  คนที่มีนายคุ้มครอง

หมาลอบกัด  ลอบทำร้าย

หมาสองราง  (สำนวน) คนที่ทำตัวเข้าด้วยกันทั้งสองฝ่าย

หมาหมู่  กลุ่มคนที่กลุ้มรุมทำร้ายคนเดียว

หมาหยอกไก่  (สำนวน) เรียกอาการที่ชา่ยหยอกล้อหญิงสาวเป็นทีเล่นทีจริง (ชายที่มีอายุ)

หมาหวงก้าง  (สำนวน) คนที่หวงของที่ตนเองไม่สามารถเอาได้

หมาหัวเน่า  (สำนวน) คนที่เป็นที่รังเกียจของคนอื่นจนไม่สามารถเข้ากับใครได้, คนที่ไม่มีใครรักหรือไม่มีใครคบหา

หมาหางด้วน  (สำนวน) คนที่ทำอะไรผิดพลาดจนได้รับความอับอาย  แล้วชวนให้ผู้อื่นทำตามโดยยกย่องว่าที่ทำนั้นดีควรทำตาม

หมาเห็นข้าวเปลือก  สิ่งที่ชอบแต่นำมาใช้ประโยชน์ไม่ได้

หมาเห่าใบตองแห้ง  (สำนวน) คนที่เก่งแต่พูด

หมาเห่าไม่กัด  คนพูดมักไม่ทำจริง