ภาษาถิ่นเจ๊ะเห

ภาษาถิ่นเจ๊ะเห เป็นภาษาพูดที่ใช้ในท้องถิ่นอำเภอตากใบ แต่นิยมเรียกภาษาเจ๊ะเห เพราะว่า ตำบลเจ๊ะเห เป็นที่ตั้งของที่ว่าการอำเภอตากใบ ภาษาถิ่นเจ๊ะเห เป็นภาษาที่ไพเราะ นุ่มนวล มีความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง จากการศึกษาพบว่า ชนพื้นเมืองของออำเภอตากใบ อพยพมากจากจังหวัดสุโขทัยบ้าง และอพยพมาจากเขมรบ้าง ภาษาถิ่นเจ๊ะเห มีศัพท์หลายคำที่ฟังแล้วแตกต่างจากภาษาไทยโดยสิ้นเชิง วันนี้เสนอภาษาถิ่นเจ๊ะเห ดังรายละเอียดให้อ่านต่อไปนี้

ตัวอย่างประโยค 1. โหม๋เราจี้ไปเร แปลว่า พวกเราจะไปเที่ยว (โหม๋เรา = พวกเรา, จี้ = จะ, ไปเร =ไปเที่ยว) 2. ซู๊กินข้าวแล้วหมี แปลว่า คุณทานข้าวแล้วยัง (ซู๊ = คุณ, แล้วหมี = แล้วยัง) 3. วันนี่เราจี้เอาพะยาไปซ้ายห้ายต้อนแมงคุดเท่ป๊าร่าย แปลว่า วันนี้เราจะเอาปุ๋ยไปใส่ให้ต้นมังคุด (วันนี่ = วันนี้, เราจี้ = เราจะ, เอาพะยา = เอาปุ๋ย, ไปซ้าย = ไปใส่, ห้ายต้อนแมงคุด = ให้ต้นมังคุด, เท่ = ที่, ป๊าร่าย = ไร่สวน )

โดย : นาง จิตรา ประสิทธิชัยวุฒิ, โรงเรียนตากใบ อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส, วันที่ 21 มิถุนายน 2545