ลิงเอยลิงลม ไฉนอม ข้าวพอง ตรองไม่เห็น ลิงก็มี ฟันเขี้ยว เคี้ยวก็เป็น มาอมนิ่ง นิ่งเล่น ไม่เห็นควร แม้ทำการ สิ่งใด ไม่ตลอด มาท้อทอด กลางคัน คิดหันหวน ทำโอ้เอ้ เอ้เอ้ ลงเรรวน คนจะสรวล บัดสี ไม่ดีเอย

นกเอยนกกระจาบ เห็นใบพง ลงคาบ ค่อยเพียรขน มาสอดสอย ด้วยจะงอย ปากของตน ราวกับคน ช่างพินิจ คิดทำรัง ช่างละเอียด เสียดสลับ ออกซับซ้อน อยู่พักร้อน นอนร่ม ได้สมหวัง แม้นทำการหมั่นพินิจคิดระวัง ให้ได้ดังนกกระจาบไม่หยาบเอย

ช้างช้างตัดเต่าร้าง ช้างเอยช้างพลาย ร่างกาย กำยำ ล่ำสัน กินไผ่ ใบดก ตกมัน ดุดัน โดยหมาย ว่ากายโต มนุษย์น้อย นักหนา ยังสามารถ เอาเชือกบาศ คล้องติด ด้วยฤทธิ์โง่ อย่าถือดี ดังช้าง ทำวางโต จะยืนโซ ติดปลอก ไม่ออกเอย

โดย : นาง เสงี่ยม จันทร์หอม, โรงเรียนบ้านดารา, วันที่ 21 เมษายน 2545