................................ ไม่เคยคิดว่าอยู่มาต้องลาจาก..................................... จำพลัดพรากจากไกลสุดใจหาย ................................. แม้ใจอยู่ต้องพรากจากเพียงกาย ..........................แต่เสียดายถิ่นที่รักแสนภักดี ................................. ยิ่งถึงวันอำลาอาลัยหนัก .....................................เพราะใจรักไม่คลายไม่หน่ายหนี .................................หลั่งน้ำตาทั้งหมดทุกหยดมี.........................................เป็นวารีอาบหน้าไหลบ่านอง .................................จะไปอยู่ที่ใหม่ให้ใจแป้ว ...................................คิดดูแล้วกังวลแสนหม่นหมอง .................................จะไปอยู่อย่างไรคิดไตร่ตรอง....................................... คงต้องลองถูกผิดคิดแล้วกลัว .................................หันไปมองหลวงพ่อคงบรรจงกราบ...............................จะจำภาพนี้ใส่ไว้ในหัว .................................จะทำตนให้ผุดผ่องไร้หมองมัว................................. .หลีกสิ่งชั่วคิดแต่งามสร้างความดี .................................หลวงพ่อคงองค์นี้มีประวัติ...........................................ทราบแน่ชัดจากป้ายบรรยายชี้ .................................รองอุดม วัชรสกุณี ................................. จัดพิธีเบิกพระเนตรพิเศษครัน .................................เมื่อยี่สิบกุมภาปีสองเก้า..............................................เพื่อพวกเราร่มเย็นเป็นสุขสันต์ .................................เกิดศิริมงคลดลทั่วกัน ...........................................นามเต็มนั้น “ศักยะมุนีศรีปัญญา” .................................เหล่าพยาบาลใจบุญร่วมทุนสร้าง.................................ด้วยหวังทางบุญกุศลดลคุณ .................................มีพุทธลักษณะดีปางลีลา ..........................................แล้วมอบมาให้คารวะเป็นประธาน .................................มองสระบัวอยู่ตรงหน้าองค์พระ....................................ตั้งสัจจะในจิตอธิษฐาน .................................ขอยึดความซื่อตรงมั่นคงนาน.......................................จะทำงานโดยใช้ธรรมน้อมนำใจ .................................จะหมั่นมองส่องตนและค้นหา......................................ทุกเวลาก้มดูเงาเอาใจใส่ .................................เตือนสติเช้าค่ำอยู่ร่ำไป ............................................จะมิให้ใจคิดที่ผิดทาง .................................เห็นเสาธงยืนตรงเด่นเป็นสง่า.......................................ตรงด้านหน้ามองดูอยู่ไม่ห่าง .................................เงยขึ้นมองยอดเสาเหมือนดูเลือนลาง............................เดินไปทางตึกหนึ่งจึงเห็นชัด .................................เป็นข้อคิดเตือนใจให้ประจักษ์.......................................รู้ตระหนักสิ่งอยู่ใกล้ได้ถนัด .................................ของสูงใหญ่มองใกล้เห็นไม่ชัด.......................................แถมยังขัดอำพรางบังสายตา .................................คนเราก็เช่นกันเป็นฉันนี้ ............................................คุณความดีของสิ่งใกล้ไม่เห็นค่า .................................พออยู่ห่างเห็นชัดถนัดพา............................................. เกิดปัญญาชัดเด่นค่อยเห็นจริง .................................โต๊ะเก้าอี้เรียงรายอยู่ใกล้รั้ว...........................................วางไว้ทั่วให้นั่งเล่นเป็นคุณยิ่ง .................................ให้พักผ่อนหย่อนใจให้พักพิง.........................................นับเป็นสิ่งเอื้อเฟื้อเกื้อหนุนกัน .................................ทั้งผู้เยือนเจ้าของบ้านสำราญรื่น...................................ทั้งอากาศสดชื่นแสนสุขสันต์ .................................ความสบายความสนุกมีทุกวัน.......................................ไร้ฝุ่นควันบรรยากาศปราศพิษภัย .................................จะหาโรงเรียนไหนสดใสเหมือน......................................ใครมาเยือนหากว่าเป็นหน้าใหม่ ................................. ต้องทำท่าผิดคาดประหลาดใจ......................................ว่าเหตุใดร่มรื่นดีกว่าที่คิด

โดย : นาง ดวงใจ เลิศชัยวรกุล, ร.ร.ปทุมคงคา, วันที่ 16 เมษายน 2545