การอ่าน

1.ความหมายของการอ่าน

ความหมายของการอ่าน หมายถึง การอ่านตามตัวหนังสือ การดูหรือเข้าใจ ความจากตัวหนังสือหรือสังเกต พิจารณา เพื่อให้เข้าใจจากข้อความ

2.การอ่านออกเสียงให้ถูกจังหวะวรรคตอน

การอ่านอกกตามจังหวะวรรคตอน  การเว้นวรรคตอน ผู้อ่านจำเป็นจำต้องหยุดเสียงอ่านให้ถูกจังหวะวรรคตอน รู้จักทอดเสียงให้ตรงกับความหมายของข้อความที่อ่าน รู้จักผ่อนลมหายใจให้พอเหมาะกับจังหวะที่จะหยุดเว้นระยะ

การกำหนดจังหวะวรรคตอนในการอ่านว่าตรงไหนควรหยุดเร็ว หยุดช้า แค่ไหน ตรงไหน ควรอ่านให้ต่อเนื่องกันไป ตรงไหนควรทอดเสียงอย่างไรจึงจะสื่อความหมายได้แจ่มชัดซึ่งมีหลักเกณฑ์กว้าง ดังนี้

1.เมื่อข้อความจบวรรคตามที่ปรากฏในข้อเขียน ก็ควรหยุดทิ้งระยะในการอ่าน

2.หยุดเว้นระยะเมื่อสุดความสำคัญในตัวสาร

3.ไม่อ่านเป็นคำ ๆ โดยระดับเสียงเดียวกันหมด

3.การเน้นคำที่จำเป็น การเน้นคำ ผู้อ่านต้องรู้ว่า คำแต่ละคำที่เรียงกันอยู่ในข้อความที่อ่านนั้นคำใดมีความหมายสำคัญมาก

4.การอ่านทำนองเสนาะ

1.ต้องรู้จักคำบังคับของคำประพันธ์แต่ละชนิด

2.ต้องรู้จักแบ่งตอนของบทประพันธ์

3.ต้องเน้นคำรับสัมผัสให้เด่นกว่าคำปรกติ

4.พยางค์ที่ใช้เกินให้เร็วและเบา

5.เสียงวรรณยุกต์และจัตวา ต้องอ่าอกกเสียงสูงและดังก้อง

6.อ่าโคลงสี่สุภาพจะต้องเอื้อน

7.ฉันท์จะเอื้อนที่คำลหุไม่ได้

8.ต้องทำจังหวะตามเสียงสูง และต่ำ ตามลักษณะคำบังคับ