นิทานอีสป......ชาวสวนกับลูก

         ชาวสวนผู้หนึ่ง เมื่อจวนจะตายอยากจะสอนลูกของตนให้รู้จักการทำสวน  จะได้ดำรงวงศ์ตระกูลของตนต่อไป  จึงเรียกลูกเข้ามานั่งพร้อมหน้ากัน แล้วสั่งว่า  "นี่แน่ะ เจ้าทั้งหลาย พ่อก็จวนจะสิ้นลมหายใจอยู่แล้ว  ทรัพย์สมบัติที่พ่อจะให้เจ้านั้น อยู่ในสวนหลังบ้านเราทั้งสิ้น"       พอสั่งดังนั้นแล้ว  ชาวสวนก็สิ้นใจ  ครั้นปลงศพพ่อเสร็จลง  พวกลูกจำคำที่พ่อสั่งได้ สำคัญว่าพ่อเอาทรัพย์ฝั่งไว้ในสวน จึงเอาจอบเสียม ไปเที่ยวขุดพรวนดินค้นหาทรัพย์จนทั่ว  ก็ไม่พบทรัพย์ 
  ครั้นอยู่มาต้นไม้ที่ในสวนนั้น เมื่อดินซุยขึ้นและได้เลนซึ่งโกยขึ้นมาจากท้องร่องเป็นปุ๋ยอันดี  ก็แตกกิ่งก้านสาขางอกงามขึ้นโดยรวดเร็ว  เมื่อถึงฤดูก็มีลูกดก  เหล่าลูกเจ้าของสวนก็ขายได้เงินทวีขึ้นกว่าปีก่อน ๆ อีกหลายเท่า

        นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ถึงคนโง่  ถ้ามีความเพียร  ก็ย่อมได้รับผลอันดี

           คำว่า  "ปลงศพ"  หมายความว่าอย่างไร
           นักเรียนคิดว่าชาวสวนในเรื่องนี้ ให้ทรัพย์สมบัติอะไรกับลูกบ้าง
            นักเรียนเข้าใจการกระทำของชาวสวนในเรื่องนี้อย่างไร
            นักเรียนคิดว่าการที่ต้นไม้ให้ลูกดก เป็นเพราะเหตุผลใด