กระเทียม

มีถิ่นฐานกำเนิดในแถบตอนกลางของเอเซีย(tien shan)แต่ไม่พบต้นที่ขึ้นอยู่เป็นพันธ์ุุุููููุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุป่าที่แท้จริง  มีปลูกทั่วโลกในพื้นที่ระหว่างเส้นรุ้ง 5-50 ทั้งสองซีกโลก

ประโยชน์

กระเทียมเป็นพืชที่มีสรรพคุณเป็นยาลดปริมาณนำ้ตาลในเลือด  ยับยั้งการเกิดกลิ่นเลือด  ใช้ภายนอกในการบำบัดรักษาอาการปวดศีรษะ แมลงกัดต่อย ปวดกล้ามเนื้อข้อและปวดฟัน  ใช้ต้มรับประทานเป็นยาแก้ไข้  ใบและหัวมีสรรพคุณทางยาลดความดัน  ขับลม เป็นยาระงับเชื้อ ขับพยาธิ  ขับเหงื่อและขับเสมหะ  แม้จะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับสรรพคุณในการบำบัดรักษาโรคอีกหลายชนิด  แต่ก็จมีผลทำให้การผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ยาในรูปของแคปซูลเครื่องดื่มและกระเทียมผงที่ผลิตจากสารสกัดจากกระเทียมมีปริมาณสูงขึ้น

ลักษณะทั่วไป

เป็นพืชล้มลุก  ต้นตั้ง  ตามปกติปลูกเป็นพืชปีเดียว  สูงถึง 150 ซม.  หัวประกอบด้วยกลีบหัวด้านข้าง (1-๗ 4-5 กลีบ  ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางถึง 7 ซม.  มี  4-10  ใบ  ใบแบนหรือรูปตัววีเมื่อตัดขวาง  ก้านดอกโดด  1 อัน  ลักษณะตัน  ช่อดอกประกอบด้วยหัวย่อยเพียงหัวเดียวหรือหัวย่อยและดอกรวมกัน  ดอกมักไมาพัฒนาหรือไม่มี  กลีบดอกสีชมพูแกมเขียวไปจนถึงสีออกม่วง  เกสรเพศผู้และก้านเกสรเพศเมียสั้นกว่ากลีบผลฝ่อ  ไม่มีเมล็ด