พิพิธภัณฑ์บ้านเชียง จัดแสดงบริเวณชั้น ๒ และชั้น ๓ ของศิลปาคารจุมภฏ-พันธุ์ทิพย์ เพื่อส่งเสริมความรู้ความเข้าใจ เกี่ยวกับ ศิลปวัฒนธรรม และโบราณคดีในยุค อารยธรรมบ้านเชียง โบราณวัตถุ ที่นำมาจัดแสดง มีอายุประมาณ ๔,๐๐๐ ปี ได้แก่ ภาชนะดินเผา ลายเขียนสีลายงู ภาชนะดินเผาลายเชือกทาบ ขวานสำริด ใบหอกสำริด ห่วงคอสำริด กำไลหิน ลูกปัดแก้ว

ความสำคัญ มรดกวัฒนธรรมบ้านเชียง แสดงถึงพัฒนาการทางสังคมและความเจริญ ทางเทคโนโลยี ของชุมชน หมู่บ้านเกษตรกรรม สมัยก่อนประวัติศาสตร์ที่มีความต่อเนื่องยาวนานเกือบ 4000 ปี (ระหว่าง 5600 ปี ถึง 1950 ปี มาแล้ว) ตั้งแต่สมัยหินใหม่ จนถึงวัฒนธรรมการใช้สำริด และเหล็ก นับเป็นวัฒนธรรม ก่อนประวัติศาสตร์ ที่มีความต่อเนื่อง และให้ข้อมูลที่สมบูรณ์ที่สุดของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โครงกระดูกมนุษย์ เครื่องประดับและภาชนะที่พบในหลุมศพ แสดงให้เห็น ถึงขั้นตอน พัฒนาการ ที่ซับซ้อนขึ้นของประเพณี คติ ความเชื่อและโครงสร้างทางสังคม ซากกระดูกสัตว์และเมล็ดพันธุ์พืช โดยเฉพาะข้าว บ่งบอกพัฒนาการของแบบแผนการดำรงชีวิต และความก้าวหน้า ทางเกษตรกรรม

ภาชนะดินเผา เครื่องมือและเครื่องประดับที่ทำจากสำริด เหล็ก และแก้ว แสดงถึงความก้าวหน้า ทางเทคโนโลยี และเครือข่ายทางการค้าและการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม กับชุมชนภายนอกที่ห่างไกลออกไป ความต่อเนื่องของวัฒนธรรมบ้านเชียง เป็นผลมาจาก ความสามารถ ในการปรับตัว เข้ากับสภาพแวดล้อม แบบที่ราบลุ่มและป่าที่ล้อมรอบ การใช้ประโยชน์และการดัดแปลงสภาพแวดล้อม อันนำไปสู่วัฒนธรรม การเพาะปลูกข้าวที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก และการพัฒนาเทคโนโลยี โลหกรรม ทั้งการหล่อสำริดและเหล็ก ที่ก้าวหน้าไม่น้อยไปกว่าแหล่ง โบราณคดีอื่นๆ ของโลก ประการสำคัญ มรดกวัฒนธรรมบ้านเชียงได้ยืนยันความรู้ใหม่เกี่ยวกับ พัฒนาการของอดีตของมนุษยชาติในด้านหนึ่ง กล่าวคือ การดำรงอยู่อย่างกว้างขวางของเทคโนโลยีโลหกรรมในชุมชนหมู่บ้านเกษตรกรรมสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ในบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทยมาประมาณ ไม่น้อยกว่า 4000 ปีมาแล้ว ที่มา : web เรื่องวังสวนผักกาด

โดย : นาง อุบล พนาลิกุล, ร.ร.อุตรดิตถ์ดรุณี, วันที่ 23 มีนาคม 2545