ปณิธานของความรัก...น่าอ่านมาก ความจริงก็คือในขณะที่เราคิดถึงคนๆนึง ตลอดเวลา เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้ และบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียวมันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า..... สิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจ่อมจมกับความฝัน มากกว่าการได้รับรู้ความจริง การไม่ได้เป็นที่1 ในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า..... เราอาจเป็นที่2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่3 ที่4........ และหากเราเป็นที่10 ในใจเค้า.... ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงที่ว่า เราไม่ใช่ที่1 ....... แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหาก หัวใจของคุณ ยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆพร้อมกับพูดกับตัวเองว่า ..... ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้....... ก็จงชอบต่อไปเถอะ การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม ...การตัดใจต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่าความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า อันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป ... อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้.. อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน...... แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ.... ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป....... ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน.. แต่ก็ยังทำให้เรา ...... ได้รู้จักกัน คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง.. คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง....... คนที่ทำให้คุณหัวเราะ และร้องไห้ได้มากมาย....... คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า เปลี่ยนวันที่หมองหม่น ให้กลายเป็นวันที่สดใส...... เท่านี้มันก็ควรเพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ? แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครซักคน ที่เค้ารักมากที่สุด ........ นั่นแหละคือความสุข
ที่มา : ปณิธานของความรัก.2545.[ออนไลน์].เข้าถึงได้จาก : www.thai.net/siamnadool
|