อีสป. นิทานอีสป เล่ม 5. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2544.
ความสามัคคี
ชาวนาผู้หนึ่งมีบุตรชายห้าคน ลูก ๆ ของเขาทุกคนชอบทะเลาะเบาะแว้งกันอยู่เสมอ ชายชราจึงคิดหาวิธีให้ลูกๆ รักใคร่สามัคคีกัน เช้าวันหนึ่งเขาเรียกลูก ๆ ทั้งห้ามารวมกัน แล้วก็ส่งมัดของกิ่งไม่เล็ก ๆ ที่นำมามัดรวมกันจำนวน 1 มัดให้ลูกทุก ๆคนลองหักดู แต่ไม่มีใครหักได้ ชายชราจึงแก้มัดกิ่งไม้ออกแล้วก็แบ่งกิ่งไม้ออกมาเป็นกิ่ง ๆ ให้ลูก ๆ คนละกิ่ง แล้วบอกให้ลูกทุกคนลองหักดูอีกที ครั้งนี้ทุกคนหักง่ายอย่างง่ายดาย ชายชราจึงสอนลูกของเขาว่า "ไม้แต่กิ่งไม้นั้นจะเปราะ แต่ถ้าเรานำมันมามัดรวมกัน มันก็จะแข็งแกร่งขึ้น ถ้าลูก ๆ รักใคร่ปรองดองกัน รวมเป็นนำหนึ่งใจเดียวกัน ก็จะแข็งแกร่งมั่นคงเหมือนกับกิ่งไม้มัดนี้ ซึ่งจะไม่มีใครมาทำลายได้"
ลูก ๆ ทั้งห้าคนต่างก็เข้าใจในคำสอนของพ่อ นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา พวกเขาก็ไม่ทะเลาะเบาะแวงกันอีกเลย
"รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตาย"
|