อีสป. นิทานอีสป เล่ม 5 . กรุงเทพฯ : กรุงเทพฯ , 2544.
เห็บกับสิงโต
ยังมีเห็บอยู่ตัวหนึ่งมันมักจะคุยโวโอ้อวดกับสัตว์ทั่วไปว่า แม้ตัวมันจะเล็ก แต่มันก็ไม่เคยกลัวสัตว์ตัวใดเลย แม้แต่ช้างที่ตัวใหญ่กว่าข้าเป็นร้อยเป็นพันเท่า ข้ายังไม่กลัวเลย มันคุยโวขณะที่ม้าลาย แกะ และกระต่ายที่ยืนฟังอยู่พากันหมั่นไส้ ขณะที่มันกำลังคุยอยู่นั้นเองก็มีสิงโตตัวหนึ่งเดินเข้ามา มันรีบบอกว่า คอยดูนะ ข้าจะกระโดดไปกัดสิงโตให้ร้องจ๊ากเลย เห็บรีบกระโดดไปเกาะที่จมูกของสิงโต แล้วกัดเต็มแรง สิงโตร้องสุดเสียงก่อนที่จะกระโดดหนี เห็บก็หัวเราะพร้อมกับกระโดโลดเต้นไปมาด้วยความฮึกเหิม
ขณะที่มันกำลังกระโดดไปกระโดดมาอยู่นั้นเอง มันไม่ได้สังเกตเลยว่ามีใยแมงมุมอยู่ด้านหลัง มันจึงกระโดดถอยไปติดหนึบอยู่กับใยแมงมุมนั้น แม้มันพยายามดิ้นรนเท่ใด ก็ไม่สามารถหลุดพ้นออกไปได้ ในที่สุดมันก็จบชีวิตลงที่ใยแมงมุมอันนั้นเอง
เก่งแค่ไหน ก็อาจพลาดได้สักวัน
|