อติยา อัชชะกุลวิสุทธิ์. จะเร่งรีบไปถึงไหน. ( พฤศจิกายน 2544 ) : 12.
ดิฉันบ้างานมาหลายปีแล้วและรู้สึกภูมิใจเสียด้วย แถมยังเชื่ออย่างหมดหัวใจจว่าการทำงานอย่างเป็นบ้าเป็นหลังคือหนทางสู่ความสำเร็จ สมุดจดบันทึกหมายคือลมหายใจของดิฉัน แต่ละวัน ดิฉันวิ่งหัวซุกหัวซุนเหมือนหนูถียจักรเพื่อธุรกิจห้าอย่างตามสถานที่ต่างๆ ซึ่งอยู่คนละมุมของกรุงเทพมหานคร ชีวิตดำเนินไปอย่างนี้ทุกวันจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาของดิฉันในแต่ละวัน
|