ความลับของโลกใบจิ๋ว

“ความลับของโลกใบจิ๋ว” ทุกวันนี้เราอาศัยอยู่บนโลกใบใหญ่ก็จริง แต่ยังมีโลกอีกใบหนึ่งซึ่งซ่อนอยู่ในโลกของเรา และตัวเราก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกลึกลับนี้ แต่น้อยคนนักที่จะเห็นหรือนึกถึงโลกใบนี้ซึ่งก็คือ โลกของสัตว์ตัวจิ๋ว ในโลกของสัตว์ตัวจิ๋วนี้ มนุษย์จะกลายเป็นยักษ์ไปทันทีที่จริงแล้วมนุษย์อาจจะนับว่ามีขนาดใหญ่โตมโหฬารก็ได้ เพราะแม้กระทั่งเด็กตัวน้อยๆที่เดินเตาะแตะอยู่ในห้องก็อาจเป็นภัยร้ายแรงแก่สัตว์ตัวจิ๋วที่อาศัยยั้วเยี้ยอยู่ในผืนพรมก็ได้ โลกของสัตว์ตัวจิ๋วเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ต้องใช้กล้องจุลทรรศน์เข้าช่วย ส่วนพวกแมลงที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมาหน่อย เช่น ตัวเรือด แมลงสาบ ตัวหมัด ซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเราเป็นที่ออกลูกออกหลานอยู่ตามซอกหลืบลึกๆ ตามฟูก เบาะ หรือในมุมมืดของห้อง นอกจากนี้ยังมีสัตว์ที่ไม่นับว่าเป็นแมลงเพราะไม่ได้มี 6 ขา คือ พวกที่มีแปดขาบางจำพวก เช่น ไร ที่ไม่เพียงอาศัยร่วมชายคาเดียวกับเราเท่านั้น แต่ยังอาจอาศัยอยู่บนตัวเราอีกด้วย มีสัตว์บางจำพวกเหมือนกันที่มีขนาดเล็กมากกระทั่งรอยกระเพียงจุดเดียวก็เป็นที่อาศัยอยู่ได้หลายล้านตัว สัตว์เหล่านี้ได้แก่ แบคทีเรียซึ่งมันจะอาศัยอยู่ตามผิวหนังของเรา อยู่ในจมูกและลำคอ หรืออยู่ในลำไส้ของเรา ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ก็ตาม เราก็ได้อาศัยร่วมโลก ร่วมชายคา ร่วมเตียงกับสัตว์ตัวจิ๋วเหล่านี้ และเรายังแบ่งร่างกายให้มันได้อีกด้วย การที่เรามองไม่เห็นไม่ได้หมายความว่าสัตว์เหล่านี้ไม่มีตัวตนอยู่ แม้ว่าบางพวกจะเป็นอันตรายเพราะเป็นพาหะแพร่เชื้อโรคหรือแม้แต่นะโลกร้ายในบางกรณี หรือทำให้เราเป็นแผลก็ตาม แต่ส่วนใหญ่แล้วก็จะไม่เป็นอันตรายต่อเรา ถ้าเราอยากรู้จักสัตว์เหล่านี้อย่างใกล้ชิดแล้วละก็ คงต้องร่ายมนตร์แปลงร่างเพื่อย่อส่วนร่างกายของเราให้เล็กลง แล้วจะได้รู้จักโลกลึกลับของสัตว์ตัวจิ๋วเหล่านี้ได้ดีขึ้น ลองใช้ไฟฉายส่องดูที่ดวงตา ตามซอกตู้ เตียง ในอาหารและตามห้องต่างๆในบ้านของเรา แล้วดูว่าพบอะไรบ้าง ก่อนที่จะใช้จินตนาการนึกให้เห็นภาพว่าซอกมุมเล็กๆในโลกของเราจะเป็นอย่างไรนั้น ลองสมมติให้ตัวเราเล็กลงเหลือเพียงเท่านิ้วหัวแม่มือ เอาล่ะ! ทำได้แล้วใช่ไหม ทีนี้สมมติให้เล็กลงไปอีก จินตนาการให้เราตัวเล็กเท่าหมุดตรึงกระดาษ แล้วย่อส่วนร่างกายเาให้เล็กลงอีกจนเห็นหมุดตรึงกระดาษใหญ่เท่าต้นไม้ที่ตั้งตระหง่านอยู่ แล้วก็ย่อส่วนให้เล็กลงไปอีกครั้ง จนหมุดตรึงกระดาษกลายเป็นเมืองใหญ่ และสิ่งมีชีวิตเช่นตัวเราสามารถมุดเข้าไปอยู่ข้างใต้ได้หลายพันคน แต่นั่นยังเล็กไม่พอ ต้องย่อลงไปอีกจนหมุดตรึงกระดาษกลายเป็นโลกทั้งโลกที่เราจะอาศัยร่วมกับสิ่งมีชีวิตขนาดจิ๋วๆอีกหลายล้านหน่วย สิ่งมีชีวิตบางชนิดก็เล็กขนาดนั้นจริงๆเช่น ตัวไรฝุ่น ซึ่งเป็นสัตว์ตัวจิ๋วที่อยู่ในพรม มีขนาดเล็กกระทั่งไรฝุ่นทั้งครอบครัว สามารถอาศัยอยู่ได้ในฝุ่นละอองเดียวถ้าจะเปรียบเทียบไปแล้ว เด็กคนหนึ่งจะมีขนาดใหญ่โตมโหฬารจนไรฝุ่นนึกภาพไม่ออก แต่ถ้านึกภาพมดหรือแมลงสาบเพียงตัวเดียวเดินผ่านไรฝุ่นกลุ่มหนึ่ง ไรฝุ่นกลุ่มนี้จะเห็นมดหรือแมลงสาบเป็นไดโนเสาร์ตัวใหญ่มโหฬารที่เดินตะลุยผ่านไป สำหรับแบคทีเรียที่มีขนาดเล็กจิ๋วลงไปอีกนั้น ไรฝุ่นตัวเดียวจะกลายเป็นยักษ์ใหญ่ไปทันที ส่วนแบคทีเรียนนั้จะมีขนาดเล็มากขนาดจุดปลายปากกาเพียงจุดเดียวก็สามารถเป็นที่อาศัยของแบคทีเรียได้ถึง 1000 ตัว ในขณะที่ไรฝุ่นอาศัยได้เพียงสี่หรือห้าตัวเท่านั้น สัตว์จิ๋วเหล่านี้อาศัยอยู่บนตัวเราและรอบๆตัวเราอยู่ตลอดเวลา ร่างกายของเราให้ทั้งชีวิตและความตายแก่สตว์เหล่านี้ที่ว่าให้ชีวิตก็เพราะผิวหนังของเราเป็นอาหารสำหรับสัตว์หลายจำพวก และเป็นที่อาศัยของสัตว์บางอย่าง เช่น แบคทีเรีย ที่ว่าเป็นความตายก็เพราะเพียงแต่เราเดินเหยับไปบนพื้นแค่ก้าวเดียว ก็อาจทำให้สัตว์เหล่านี่ตายเป็นพันๆตัวได้ทันที เรากลายเป็นโรงงานขนาดยักษ์ผลิตอาหารตลอดทั้งวันทุกๆวันสำหรับสัตว์ขนาดจิ๋วบางชนิด แม้เราจะไม่รู้ตัวเลยก็ตาม ผิวหนังชั้นนอกสุดของเราเป็นเซลล์ที่ตายแล้ว ซึ่งจะหลุดลอกออกไปเรื่อยๆ ไรฝุ่นจะอาศัยเซลล์ผิวที่หลุดลอกออกมานี้เป็นแหล่งอาหารสำคัญ

ที่มา หนังสือนินทาแมลง โดย Susan S. Lang เขียน กันยา แปลและเรียบเรียง

โดย : นาย คงคา แจ้งจบ, โรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัย, วันที่ 13 พฤศจิกายน 2544