ระหว่างอำนาจกับปัญญา

นานมาแล้ว หลายพันปี มีโหราจารย์คนหนึ่งเป็นที่น่านับถือของคนทั้งหลาย เพราะทำนายเหตุการณ์ในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตได้เหมือนตาเห็น แต่เป็นโหราจารย์คนเดียวที่ราชาธิาชผู้ทรงอำนาจยิ่งใหญ่ทรงตั้งพระทัยไว้ว่าจะให้มีชีวิตต่อไปไม่ได้ เพราะการทำนายของโหราจารย์คนนี้มีอะไรหลายอย่าง ซึ่งเป็นไปในทาง ที่ทำให้เสียผลประโยชน์ของพระองค์ และข้อที่ร้ายกว่าอะไรทั้งหมดคือทำให้หญิงสาวทั้งหลาย ในบ้านเมืองพากันหลบลี้หนีไปหมด เพราะโหราจารย์ทำนายว่า กำลังเคราะห์ร้ายให้ย้ายไป อยู่ในต่างประเทศ เป็นเหตุให้ข้าราชบริพารของพระองค์ หาหญิงสาวมาถวายได้โดยยาก ไม่พอแก่การบำเรอความสุขสำราญของพระองค์ อยู่มาวันหนึ่ง โหราจารย์ไม่ออกจากบ้านเหมือนอย่างเคย และขอตัวหยุดการทำงาน สำหรับคนทั้งหลายหนึ่งวัน ครั้นมีคนถามด้วยความสงสัยว่าเป็นเพราะเหตุใด โหราจารย์ก็ ตอบว่า “พระราชาธิราชของเรา จะให้ราชวัลลภคนสนิทมาตามข้าพเจ้า ให้เข้าไปเฝ้าใน วังหลวงในวันนี้” โหราจารย์ตอบเช่นนั้นแก่คนทั่ว ๆ ไป แต่ถ้าผู้ถามเป็นคนที่รู้จักกันดี โหราจารย์ผู้นี้ก็ หัวเราะอย่างขบขันก่อนที่จะตอบว่า “พระราชาธิราชของเราไม่พอพระทัยโหราจารย์คนนี้ เพราะทำให้อิสตรีสาว ๆ ทั้งหลายหายหน้ากันไปเกือบหมด วันนี้พระองค์จะให้ราชวัลลมาตามเอาตัวไปเฝ้าใน พระราชวัง เพื่อจะหาเหตุฆ่าโหราจารย์คนนี้เสียด้วยความโกรธเกลียดนักหนา ราชาธิราชทรง คิดว่าพระองค์ทรงมีอำนาจสูงสุดจะฆ่ามนุษย์เล่นเมื่อใดก็ฆ่าได้” พูดแล้วก็หัวเราะงอไปงอมา คนทั้งหลายที่รู้จักกันดีก็ยิ่งสงสัย และถามว่า “ท่านอาจารย์จะถูกฆ่า แต่เหตุไหนจึงได้หัวเราะเช่นนี้” โหราจารย์ก็ถามว่า “พระราชาธิราชนั้น พระองค์ท่านก็ทรงอำนาจมหึมา แต่โหราจารย์ คนนี้ก็มีแต่ปัญญา ลองคิดดูสิว่า อะไรจะแพ้อะไร? อำนาจแพ้ปัญญาหรือ ปัญญาจะแพ้ อำนาจ?” คนทั้งหลายผู้มีปัญญาก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า โดยทั่ว ๆ ไป ในโลกของปราชญ์ทั้งหลาย ก็ถือกันว่าปัญญาต้องชนะอำนาจ แต่สำหรับอำนาจของราชาธิราช พระองค์นี้ไม่มี ปัญญาใดจะชนะได้เป็นแน่แท้ “ข้าพเจ้าก็มีความคิดเห็นเช่นเดียวกับพวกท่าน” โหราจารย์พูดแล้วก็หัวเราะอย่างขบขันยิ่งขึ้น ทำให้คนทั้งหลายสงสัยไปต่าง ๆ บ้างก็ว่าท่านโหราจารย์รู้ว่าตัวจะสิ้นชีวิตอาการวิกลจริตจึงเกิดขึ้น บ้างก็ว่าโหราจารย์คนนี้ มิใช่คนโง่เขลาเบาปัญญา ท่านอาจจะใช้ปัญญาช่วยตัวเองได้ ฯลฯ ในที่สุด วินาทีที่โหราจารย์นั่งคอยนอนคอยก็มาถึง ในทันทีที่ราชวัลลภคนสนิทของราชาธิราชโผล่หน้าเข้ามาในเคหะสถาน โหราจารย์ก็หัวเราะ และบอกว่า “ข้าพเจ้าคอยท่านอยู่นานเต็มที ข้าพเจ้าจะเข้าไปเฝ้าในหลวงเดี๋ยวนี้ ในพระที่นั่ง สำหรับวินิจฉัยคดีสำคัญ ท่านจงนำข้าพเจ้าไปเดี๋ยวนี้เถิด” ราชวัลลภได้ฟังดังนั้นก็ตกตะลึง นึกไม่ถึงว่าโหราจารย์จะรู้ได้ถึงเพียงนี้ ครั้นแล้ว ราชวัลลภจึงถามว่า “ท่านโหราจารย์รู้ได้อย่างไร ใครบอกท่าน?” “นอกจากท่านแล้วก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ถ้าท่านไม่บอกข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะรู้ได้อย่างไร?” ราชวัลลภก็ยิ่งงงและสงสัยมากขึ้น โหราจารย์หัวเราะหึ แล้วพูดว่า “พระราชาธิราชของท่านจะประหารชีวิตข้าพเจ้า ในขณะที่กำลังเฝ้าอยู่ในพระที่นั่ง อันลึกลับนั้น ซึ่งท่านก็รู้ดีในแผนการอันนี้ แต่อนิจจา พระราชาธิราชของท่าน จะต้องทรงผิดหวัง อย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ กล่าวคือ นอกจากไม่สามารถจะฆ่าข้าพเจ้าได้แล้ว พระองค์จะต้อทรง บำรุงเลี้ยงชีวิตข้าพเจ้า เท่า ๆ กับทรงบำรุงเลี้ยงชีวิตของพระองค์เองเสียอีกด้วย” นาทีสำคัญที่สุด ของมนุษย์ผู้ทรงไว้ซึ่งอำนาจบาทใหญ่กับมนุษย์ผู้มีปัญญามาถึงแล้ว… นาทีนั้นโหราจารย์ ก้มหน้าหมอบอยู่เฉพาะพระพักตร์ราชาธิราชพระองค์หนึ่งของ มนุษย์โลก และราชาธิราชพระองค์นั้นก็ทรงรับสั่งด้วยพระสุรเสียงที่เป็นไปด้วยความเย้ยหยัน ว่า “อีตาโหราเฒ่า เจ้าจงบอกข้ามาเดี๋ยวนี้ว่า ข้าจะตายเมื่อใด?” โหราจารย์ก็แสร้งกระทำอาการใช้ดินสอกับกระดานดำคำนวณพอเป็นพิธี เสร็จแล้ว กราบทูลว่า “พระมหาราชาธิราชเจ้าจะเสด็จสวรรคตตามกำหนดแห่งพรหมลิขิต เมื่อชีวิตของ ข้าพระองค์แตกดับไปแล้วเป็นเวลาสามวันพ่ะย่ะค่ะ” ราชาธิราชผู้ทรงความยิ่งใหญ่ ก็ได้สติทรงดำริในพระราชหฤทัยว่า ถ้าเราฆ่าไอ้โหราเฒ่า ตัวเราก็จะต้องตายเมื่อมันตายไปแล้วสามวัน ถ้ามันมีอายุยืนนานเท่าใด ชีวิตเราก็จะได้ ยืนนานเท่านั้น ครั้นแล้ว ราชาธิราชจึงประกาศให้เป็นที่รู้จักกันทั่วไปในราชสำนักว่า “โหราจารย์ผู้นี้ เราแต่งตั้งให้เป็นโหราธิบดีแห่งราชสำนักเราตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ทุกคนเคยให้ความปลอดภัย แก่ตัวเราอย่างไร ก็จงให้ความปลอดภัยแก่โหราธิบดีอย่างนั้น ทั้งการกินการอยู่ของโหราธิบดี ให้พนักงานจัดการปฏิบัติให้เหมือนกับว่า โหราธิบดีคนนี้ เป็นกษัตริย์อย่างตัวเราทุกสิ่ง ทุกประการ” : นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... ปัญญาย่อมนำมาซึ่งความปลอดภัย ชัยชนะ และความพัฒนาผาสุกทุกประการ


ระหว่างอำนาจกับปัญญา . 2545 . [Online] . เข้าถึงได้จาก www.geocities.com/hollywood/film/5225/nitan_html/



โดย : นางสาว จีระนันท์ ขลุ่ยกระโทก, ripw คลองหลวง ปทุมธานี 13180, วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2545