นานมาแล้ว มีชายผู้หนึ่งมีอาชีพทำไร่ตามชายป่า ทุก ๆ ปี พอสิ้นฤดูหนาว เขาจะลงมือแผ้วถางปราบที่ พอถึงฤดูร้อนก็เผาและเตรียมดิน เพื่อปลูกฟักแฟง แตงโม และอื่นๆ พอฝนตก พืชผลที่ปลูกก็เจริญงอกงาม แตกดอกออกผล และไร่ของเขาอยู่ที่ชายป่าใกล้กับภูเขา บนเขาแห่งนี้มีลิงฝูงหนึ่งประมาณร้อยกว่าตัว ลิงเหล่านี้มักลงมาขโมยกินพืชผลในไร่ของชายผู้นี้เสมอ ชายผู้นี้รู้สึกโกรธมาก ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร จึงคิดอุบายเอาปลาร้าชะโลมทาจนทั่วร่างกาย จนมีกลิ่นเหม็นคลุ้ง แล้วไปนอนในไร่ แสร้งทำเหมือนคนตายครั้นถึงเวลาลงมาหากินของลิง ลิงทั้งฝูงมาพบชายผู้นี้นอนตายอยู่ ลิงมีความเสียใจที่ตนมาขโมยกินพืชผล ของเขาจนเขาเสียใจตาย เพื่อจะตอบแทนบุญคุณที่ตนมารบกวน ลิงทั้งหมดจึงปรึกษากันว่า เราควรจะหามศพ ชายผู้นี้ไปทิ้งไว้บนขุมเงินใหญ่ อีกพวกพูดว่าควรนำเอาไปวางบนขุมเงินเล็ก ดังนั้นลิงทั้งหลายตกลงกันให้นำไปวางไว้บนขุมเงินเล็ก
ด้วยความโลภอยากจะให้ลิงหามตนไปวางไว้บนขุมเงินใหญ่ ขณะที่ลิงกำลังหามเขาอยู่นั้น เขาจึงตะโกน ออกมาดัง ๆ ว่า "เอาข้าไปทิ้งไว้บนขุมเงินใหญ่" ฝูงลิงตกใจเสียงของเขา จึงรีบทิ้งร่างของชายนั้นแล้ววิ่งหนีเข้าป่าไป ตกลงชายผู้นี้ก็ไม่ได้อะไรเลย
ความโลภ. 2545. [Online]. เข้าถึงได้จาก www.thaihp.com/general/021.html/
|