ชาวนาคนหนึ่งมีลูกชายสามคน ลูกชายทั้งสามเป็นคนเกียจคร้าน ไม่ช่วยทำงานในนาเลยเอาแต่กินกับนอน ชาวนารู้สึกเสียใจ เช้าวันหนึ่งชาวนาป่วยหนัก เขาเรียกลูกชายทั้งสามมาหา เขาบอกกับลูกชายทั้งสามคนว่า พ่อมีสมบัติจะยกให้ลูก สมบัติที่ว่าอยู่ในท้องนา พอพูดจบชาวนาก็สิ้นใจตาย ลูกทั้งสามก็ไปขุดหาสมบัติตั้งแต่เช้าก็ยังไม่เจอ ขุดอยู่หลายวันแต่ก็ไม่พบในที่สุดพี่ชายคนโตก็พูดว่า ขณะนี้ที่นาก็พร้อมจะเพาะปลูกแล้ว เรามาปลูกข้าวโพดกันดีกว่า ทั้งสามก็ช่วยกันหว่านเมล็ดพืชลงพื้นนา อีกเดือนต่อมา ข้าวโพดเจริญเติบโตเป็นต้นกล้าสีเขียวขจี และเริ่มแก่ดูแล้วเหมือนทองคำ พี่ชายคนโตจึงพูดขึ้นว่า นั่นแหละคือสมบัติอันมีค่าของพวกเรา
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน
สุรินทร์ สุเรนทรารักษ์ .นิทานอีสป ทรัพย์ในดิน .กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์,มปป
|