สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังหิวโซมันเริ่มออกหากิน ทันใดนั้นมันเห็นกระต่ายตัวหนึ่งวิ่งเข้าไปในป่า มันจึงวิ่งตามไปเจ้ากระต่ายวิ่งหนีเข้าโพรงไม้เล็ก ๆ สุนัขจิ้งจอกไม่สามารถจับได้ มันก็เดินเข้าไปในผืนนาแห่งหนึ่งซึ่งมีแม่ไก่และลูกไก่หลายตัว ก่อนที่มันจะไปจับลูกไก่กิน ชาวนาเห็นก็ไล่สุนัขจิ้งจอกออกจากผืนนา สุนัขจิ้งจอกวิ่งเข้าสวนองุ่นที่มีสีม่วงมากมาย มันน่ากินมาก สุนัขจิ้งจอกพยายามจะเด็ดแต่มันสูง มาก มันพยายามอยู่นานแต่ก็เด็ดไม่ถึง มันรู้สึกผิดหวังมาก มันเริ่มเหนื่อยและได้แต่มองพวงองุ่นตาละห้อยและเห่าใส่ผลองุ่นแล้วพูดขึ้นว่า มันต้องเป็นองุ่นที่เปรี้ยวแน่ ฉันไม่เห็นอยากกินเลย แล้วมันก็เดินจากไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สิ่งใดที่หมายมั่น แต่พลันฝันสลาย ก็อย่าไปกล่าวร้าย เช่นนิสัยคนพาล
วารี อัมไพวรรณ.นิทานอีสป องุ่นเปรี้ยว.กรุงเทพฯ :อักษราพิพัฒน์,มปป
|