ครั้งหนึ่งมีสิงโตตัวหนึ่ง มันกำลังเหนื่อยและง่วงนอน มันจึงหลบไปนอนใต้ต้นไม้ เจ้าหนูตัวเล็กตัวหนึ่งมาถึงก็วิ่งเล่นบนหลังราชสีห์ มันตื่นขึ้นมาและมันรู้สึกโกรธมาก มันจึงจับหนูตัวนั้นไว้และคำรามว่า ข้าจะกินซะเดี๋ยวนี้แหละ เจ้าหนูร้องขอชีวิตและบอกว่า ฉันอาจมีโอกาสช่วยท่านได้ในวันข้างหน้า เจ้าสิงโตหัวเราะและพูดว่า ข้าคงไม่มีวันที่จะต้องรับการช่วยเหลือจากเจ้า มันว่า แต่เอาเถอะข้าจะปล่อยเจ้าไป หลายวันต่อมาสิงโตติดตาข่ายนายพราน มันส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เจ้าหนูได้ยินจึงวิ่งมาช่วย เจ้าหนูจึงบอกกับสิงโตว่า ฉันสามารถช่วยท่านได้ เจ้าหนูใช้ฟันแทะตาข่ายจนเกิดช่องโหว่ขนาดใหญ่พอที่เจ้าสิงโตจะออกมาได้ เมื่อเจ้าสิงโตออกมาได้จึงบอกกับเจ้าหนูน้อยว่า ขอบใจมาก
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าดูหมิ่นผู้ต้อยต่ำ สักวันหนึ่งข้างหน้าอาจเกื้อหนุน
เหมือนหนูช่วยราชสีห์มีบุญคุณ เป็นผลบุญตอบแทนพลันเห็นทัน ตา
สมพร .นิทานอีสป ราชสีห์กับหนู.กรุงเทพฯ : อักษราพิพัฒน์,มปป
|