นานมาแล้วมีชายผู้หนึ่งซึ่งได้ชื่อว่าเป็นคนตระหนี่ที่สุดในหมู่บ้าน ชายผู้นี้จะเก็บเงินที่หามาได้ไว้ในไหโดยไม่คิดที่จะใช้มันเลย เมื่อมีเวลาว่างเขาก็จะคิดหาทางส่วนไหเงินนั้นกับทั้งไม่ยอมคบหาใครด้วยกลัวว่าคนอื่นจะล่วงรู้ที่เก็บส่วนเงินของเขา วันหนึ่งชายผู้ตระหนี่ตัดสินใจนำไหเงินไปส่อนไว้ในห้องไค้ดินที่บ่านของเขา เขาเก็บไว้ในหลุมที่มีหินปิดทับไว้ด้านบน ชายผู้ตระหนี่มาเปิดดูเงินเสมอ แต่คืนวันหนึ่งเมื่อชายผู้นี้ลงไปตรวจดูเงิน เขาได้พบว่าเงินได้หายไปแล้ว ชายผู้ตระหนี่ได้วิ่งไปถามเพื่อนบ้าน เพื่อนบ้านที่ได้ยินต่างมาสอบถามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งพาเพื่อนบ้ายไปดูสถานที่ เพื่อนบ้านคนหนึ่งให้ชายผู้ตระหนี่แวะเวียนมาดูไหเงินทุกวันเหมือนเดิม เพราะไม่ว่าไหจะอยู่หรือจะหายไปชายผู้ตระหนี่ก็ไม่เคยนำเงินมาใช้อยู่แล้ว พอเพื่อนพากันกับไปทิ้งให้ชายตระหนี่นั่งจ้องมองหลุมฝังเงินนั้นตามลำพัง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สิ่งของจะมีค่าก็ต่อเมื่อรู้จักนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์
วรีวรรณ. นิทานอีสป ชายผู้ตระหนี่ .--กรุงเทพฯ : อักษราพิพัฒน์, [2539] 32 หน้า
|