วันหนึ่งในฤดูร้อนผึ้งน้อยตังหนึ่งรู้สึกกระหายน้ำจึงบินไปหาน้ำดื่มที่รินธารด้วยความรีบร้อนมันจึงลื่นพลัดตกลงไปในลำธาร มันพยายามจะหาที่เกาะยึดเพื่อให้รอดพ้นจาการจมน้ำ ขณะเดียวกันมีนกเขาบินมาที่ลำธาร นกเขามองเห็นผึ้งกำลังจะจมน้ำจึงรีบบินไปคาบใบไม้หย่อนลงไปในน้ำเพื่อให้ผึ้งเกาะ ผึ้งจึงรอดจากการจมน้ำและกล่าวขอบคุณนกเขา หลายวันต่อมาขณะที่ผึ้งกำลังหาน้ำหวานกินมันเหลือบไปเห็นนายพรานกำลังเล็งธนูจะยิงนกเขาผึ้งน้อยจึงรีบไปต่อยมือของนายพรานอย่างแรง นกเขาจึงรอดพ้นจากอันตรายด้วยความช่วยเหลือของผึ้งที่มันเคยช่วยชีวิตไว้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ที่ทำความก็ย่อมได้รับสิ่ง ๆ เป็นการตอบแทนเสมอ
วรีวรรณ . นิทานอีสป ผึ้งกับนกเขา. กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์, [2539] 32 หน้า
|