กฤษณา ชุติมา.สุญญากาศ.รู้ไว้ใช่ว่า ประสาวิทยาศาสตร์ เล่ม 2.กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,2541.
หลายคนเข้าใจผิดคิดว่า ผึ้งไปเก็บเอาน้ำผึ้งจากดอกไม่มาสะสมไว้ที่รัง ความจริงสิ่งที่ผึ้งได้จากดอกไม้ไม่ใช่น้ำผึ้งสำเร็จรูป หากแต่เป็นน้ำหวานของดอกไม้ ซึ่งเป็นของเหลวใสของดอกไม้ เมื่อผึ้งไปเกาะดอกไม้ดูดน้ำหวาน เรณูดอกไม้ก็จะติดที่ตัวผึ้งมา พอผึ้งบินไปเกาะดอกไม้ชนิดเดียวกันอีกดอกหนึ่งเพื่อเก็บน้ำหวานต่อ เรณูก็ร่วงหลุดจาก ตัวผึ้งติดเข้ากับดอกไม้ที่สองนั้นแล้วก็เกิดปฏิสนธิตามธรรมชาติ ผึ้งงานมีถุงเก็บน้ำหวานโดยเฉพาะ อยู่ในร่างกาย นำน้ำหวานเก็บมาไว้ที่รัง น้ำตาลในน้ำหวานดอกไม้เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางเตมี เป็นน้ำตาลชนิดอื่นที่ร่างกายใช้ประโยชน์ได้ทันที ต่อมาน้ำระเหยไป ทำให้ของเหลวข้นขึ้นทำให้ได้น้ำผึ้ง สี และรสชาติของน้ำผึ้งขึ้นอยู่กับชนิดของดอกไม้ที่ทำให้น้ำหวานมา นอกจากนั้นผึ้งก็ยังเติมสารบางชนิดเพื่อเสริมรสชาติด้วย ฝ่ายดอกไม้ถูกผึ้งชิงเอาน้ำหวานไปแล้วก็ทำขึ้นมาใหม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะได้น้ำหวานมาใหม่อย่างปุบปับทันที เพราะกระบวนการผลิตน้ำหวานเป็นกระบวนการทางเคมีที่ใช้เวลา และยากพอสมควร ต้นไม้ยังต้องการแสง แดด น้ำ และสารบางชนิดที่ต้นไม้สร้างขึ้นเองอย่างช้าๆ แล้วมาปรุงแต่งเป็นน้ำหวาน สิ่งมีชิต พืช สัตว์ พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ผึ้งได้น้ำหวานจากดอกไม้ไปทำน้ำผึ้ง ส่วนต้นไม้ที่มีดอกไม้บานก็ได้ช่วยผึ้งในเรื่องของการผสมพันธ์ทำให้สืบพันธ์ได้ต่อไป
|